Broerse: ?Niet spelen om zelf uit te blinken'
· leestijd 3 minuten Sport(door Mark de Rooij)
ZWOLLE - Joost Broerse (36) treedt per 1 juli in dienst als commercieel directeur van PEC Zwolle. Zaterdag nam hij na drie seizoenen afscheid als speler, uiteraard als ?man of the match'.
Het was best even wennen voor de voormalig verdediger/middenvelder toen de selectie vrijdag aan de eerste training van het seizoen begon. Voor het eerst in bijna twintig jaar tijd is hij niet bezig met het consolideren of veroveren van een basisplaats, maar gaat hij zich bekwamen in netwerken, het voeren van overleg en in relaties onderhouden en uitbouwen.
Wat Broerse naast de successen het meest zal bijblijven van zijn tijd (als speler) van PEC Zwolle is zijn hechte band met de supporters. Het spandoek Joost ?Man of the Match' Broerse is daar een goed voorbeeld van en op Twitter zingt momenteel de vraag rond wat er moet gebeuren met dat spandoek. De optie dat deze gewoon blijft hangen is een zeer aannemelijke. Broerse groeide met zijn onverzettelijkheid en inzet uit tot een soort van cultheld bij een groot deel van de supporters. ?Ik moest een beetje op stoom komen, maar Paul Schrijver (Twitteraar voor PEC Zwolle) herkende mijn waarde al iets eerder?, lacht Broerse. ?Ik doe daar zelf niets aan. Maar dat zijn wel mooie dingen natuurlijk?, zegt hij over de Facebook-pagina Joost ?Man of the Match' Broerse. ?Ik ben de supporters heel dankbaar voor hoe ze mij hebben gesteund, dat ik zo gewaardeerd word. Hoe ik heb kunnen afsluiten was geweldig. Ik vind het ook heel mooi voor iedereen die de club een warm hart toedraagt dat we zo succesvol zijn geweest. En ik hoop dat we de komende tijd nog veel moois gaan beleven.?
Dat hij bij Zwolle, in de nadagen van zijn carrière, nog zulke successen mocht vieren, had Broerse niet kunnen bevroeden. Broerse dacht in 2012 te hebben getekend bij een club die met moeite het hoofd boven water ging houden in de Eredivisie. Drie jaar later verruilt hij bij PEC Zwolle het spelerstenue voor een maatpak; twee bekerfinales, 1 KNVB Beker, twee Europacupwedstrijden en een Johan Cruijff Schaal rijker.
Volgens Broerse zijn de puzzelstukjes in die tijd allemaal op de juiste plaats gevallen. ?Alles kwam samen. De club had een nieuw stadion, er kwamen steeds meer goede spelers bij en de groep was erg gretig. Iedereen snakte ernaar om te slagen in de Eredivisie. We groeiden heel snel in niveau.? Voor Broerse was de taak weggelegd leiding te geven aan de nog onervaren defensie. ?Niet spelen om zelf uit te blinken maar proberen het elftal beter te laten draaien. Zekerheid en rust uitstralen. Lachman had wel wat concentratiefoutjes, Achenteh was een avonturier, Van Hintum was groeiende. Ik zag het als mijn rol om iedereen bij de te les houden.?
Geen speler van spectaculaire acties, maar iemand die met een goede traptechniek, een goed stel hersens (spelinzicht, positioneel sterk) en een tomeloze inzet het maximale uit zijn carrière heeft gehaald. Broerse keek altijd al verder dan zijn neus lang was. Hij volgde tijdens zijn loopbaan niet voor niets een HBO-opleiding aan de VVCS Academy.
?Wil ik dat nog een jaar?'
Bij het naderende einde was het ook de ratio die het won van zijn gevoel, als voetballiefhebber. Na alles op een rijtje te hebben gezet, kwam Broerse tot de conclusie dat hij toe was aan zijn voetbalpensioen. ?Ik merkte aan mezelf dat ik me afvroeg of ik het nog een jaar kon opbrengen. Als prof wil je toch alles uit jezelf halen. Wil ik dat nog een jaar? Het was een moeilijke beslissing, maar ik vond dit het goede moment.?
Broerse raakte in zijn laatste seizoen, mede door een voetblessure, zijn basisplaats kwijt. Eenmaal hersteld van de stressfactuur in zijn middenvoetsbeentje moest hij Maikel van der Werff en Trent Sainsbury voor zich dulden in de hiërarchie. ?Het elftal was verder doorgegroeid. Het stond goed. Dat was wel even lastig, maar Jans heeft toch ook wel weer vaak een beroep op mij gedaan?, aldus Broerse, die in zijn laatste jaar tot twintig competitiewedstrijden kwam. ?Ik ben gelukkig in de omstandigheid geweest dat ik bijna altijd heb gespeeld. Ik weet niet of ik me zou kunnen schikken in een rol als ?vaste reserve'. Maar dat heeft niet direct meegespeeld in mijn keuze om te stoppen. Ik ben gewoon altijd een serieuze concurrent geweest centraal achterin. Misschien was dat volgend seizoen anders geweest, misschien had ik ook nog wel gewoon 25 duels gespeeld. Maar ik ben nu alles voor.?
