?Ik geloof dat jongeren niet echt beseffen wat vrijheid is'

(door Erik-Jan Berends) AA-LANDEN - ?Geen vlaggetjes, geen feest; we waren blij dat we nog leefden.? Herman Repping (85) heeft geen feestelijke herinneringen aan zijn bevrijding. ?Uiteraard waren we wel heel blij dat we de Amerikanen zagen.?

Hij is tien jaar oud als in 1940 de oorlog uitbreekt. Woonachtig in Venlo, vlak aan de Duitse grens, had de familie eerst nog geen idee van de oorlog. ?We gaven koffie en chocolademelk aan die arme Duitse soldaten die in feite onze buren waren, totdat ongeveer twee jaar later duidelijk de ware aard van het regime duidelijk werd?, begint Repping zijn verhaal. ?Op school zaten kinderen die bij de Duitse jeugdstorm zaten. Ze kwamen in uniform. Wij provoceerden door rood, wit, blauwe papiertjes in onze kousen te doen.? Het voormalige zweefvliegveld bij Venlo werd ingenomen door de Duitsers. ?Het werd uitgebreid tot grootste Duitse vliegveld van West-Europa?, volgens hem. ?De Duitsers hebben er later zelfs de beruchte V1's gelanceerd. De ligging van het vliegveld was voor de inwoners van Venlo echter erg ongelukkig. De Engelsen wilden het vliegveld bombarderen, maar wisten vaak niet dat er flink luchtafweergeschut aanwezig was. Het gevolg was dat er veel bommen op Venlo vielen. In totaal heb ik zo dertien bombardementen overleefd; bij twee ervan lag ik onder het puin.?

Licht
Met de Duitsers aan de oostkant en Engelsen aan de westkant van de Maas, lag Venlo lange tijd onder vuur. ?We hebben een half jaar in de kelder geleefd?, herinnert Repping zich. ?Voor brood gingen we graanaren zoeken op het land. Die maalden we met een koffiemolen. Van het meel kon de bakker brood bakken. Die had wel een bakkerij, maar geen grondstoffen.? Het gebrek aan licht deed de inwoners het plan opvatten om in het geheim een leiding aan te leggen van een lokale machinefabriek, in gebruik van de Duitsers, naar de stad. Via de clandestiene kabel zou in de kelder van elk woonblok een lampje kunnen branden. Repping: ?Waarschijnlijk hebben de Engelsen de activiteiten gezien. Ze hebben de omgeving beschoten met granaten. Achttien mensen werden gedood en 24 gewond. Mijn vader was bij de zwaargewonden. Ik was ik de oudste van toen vier kinderen en verantwoordelijk voor het gezin. Mijn moeder was in verwachting. Zij slaagde er soms in eten te krijgen bij een Duitse veldkeuken.?

Buiktyfus
Tegen het einde van de oorlog was er niets meer te eten in Venlo-Noord en kregen de inwoners van de Duitsers 24 uur de tijd te evacueren. ?We moesten op 15 januari 1945 bij een temperatuur van minus veertien graden lopen naar het Duitse Gelderen. Daar zouden we op de trein stappen naar Enschede. De trein werd echter beschoten door Engelse jachtvliegtuigen. Daarop zijn we gevlucht in een leegstaande woning. Toen bombardementen begonnen, zijn we in een Hochbunker terechtgekomen, een Duitse bunker met meerdere etages. Toen we daar enkele dagen later vertrokken, liepen de Amerikanen buiten die zich om ons bekommerden.?

Onbetrouwbaar
Reppings moeder heeft er vervolgens voor gezorgd dat ze in een huis van een gevluchte nazi-officier terecht konden. De jonge Herman kreeg buiktyfus en heeft vier weken op het randje van de dood gelegen. ?Na mijn herstel zijn we teruggegaan naar Venlo op een open vrachtauto met zout. We mochten de stad echter niet in, omdat we uit Duitsland kwamen; we konden ?politiek onbetrouwbaar' zijn. In Eindhoven werd dat eerst gecontroleerd, waarna we weer terug naar ons huis konden.? Daar aangekomen, bleek er familie te wonen die ervan overtuigd was dat ze de oorlog niet hadden overleefd. Na enige tijd kon het gezin het huis weer betrekken. Herman Repping ging zijn droom volgen en wilde wat van de wereld zien. Hij meldde zich bij de marine, waar hij van 1947 tot 1980 heeft gewerkt.

Dienstplicht
Als veteraan is Repping bij diverse herdenkingen in de stad betrokken. Bevrijdingsdag vindt hij belangrijk. ?Maar tegelijkertijd heb ik er niets mee. Ik heb heel andere herinneringen aan de bevrijding. Bevrijdingsdag is voor mij een beetje als een bijeenkomst waarop je verplicht moet lachen. Ik geloof ook niet dat jonge mensen echt beseffen wat vrijheid is. Ze leven in grote luxe en het is wel erg veel ?ikke, ikke' tegenwoordig. Natuurlijk hoop ik dat er geen oorlog meer komt, maar soms denk je wel eens dat het goed zou zijn. In ieder geval vind ik het belangrijk dat mensen weer meer waardering voor elkaar hebben. Ik was ook tegen de afschaffing van de dienstplicht en had graag gezien dat er een sociale dienstplicht voor in de plaats was gekomen waarbij jongeren een jaar verplicht sociaal bezig zijn in bejaardentehuizen of ziekenhuizen.?