In stilte huilen om Homanje: opbrengst zelfgemaakte film gaat naar het KWF

ZWOLLE ? Een hoop ellende met een goed eind. Het  beproefde Hollywood-recept kent iedereen wel. Steffie Clements koos bij haar zelfgemaakte film Homanje,die een hommage is aan haar aan kanker overleden oma, voor precies de omgekeerde weg.

De stomme film ? nog zo'n tegendraads element ? is donderdagavond 5 maart te zien in het Fraterhuis en kent twee delen. Het eerste deel begint euforisch. Een jonge vrouw in de kracht van haar leven krijgt het goede nieuws. Ze zal genezen van kanker, trouwt en begint een restaurant. In het tweede deel gaat het juist bergafwaarts met dezelfde vrouw. Met de dood tot gevolg. ?Ik wilde een begin waardoor het tweede deel van de film nog harder binnenkomt?, zegt Steffie, woonachtig in Dedemsvaart en werkzaam in Zwolle.

Haar wens, een film maken waarin geen woord gesproken wordt en dans de taal is naar het hart, werd realiteit met de hulp van driehonderd vrijwilligers. De hoofdrolspeelster is de Zwolse Jorinde Zoeter. Zwollenaar Coen Bril is verantwoordelijk voor de scène die Steffie als het meest aangrijpend betitelt. ?Hij danst om een ziekenhuisbed waar hij als het ware aan vastgebonden is. Dat doet hij met zoveel expressie, echt prachtig.?

Bij de première van de film, januari dit jaar in Hoogeveen, waren ruim vierhonderd mensen aanwezig. Menigeen hield het niet droog. ?Al zou ik in Zwolle straks maar drie of vier mensen horen snotteren, dan ben ik al dik tevreden. Kennelijk heb ik dan een gevoelige snaar geraakt?, blikt Steffie vooruit. Ze kieperde haar eigen spaarpot om voor de productie van de film waarvan de opbrengst gaat naar KWF kankerbestrijding. ?Ik hoop dat het KWF het geld met name gaat inzetten voor onderzoek. Dat is nog altijd hard nodig. Op het moment dat kanker van een dodelijke een chronische ziekte wordt is dat mooi. Nog mooier is alleen als de ziekte verdwijnt.? Mocht de film uiteindelijk meer dan 8.500 euro opleveren, dan gaat het bedrag daarboven naar goede doelen die zich op lokaal niveau inzetten voor de strijd tegen kanker en bijvoorbeeld wensen van zieke kinderen in vervulling laten gaan.

De dansstijlen in de veertig minuten durende film zijn divers. Modern ballet wordt afgewisseld met hip hop, tango, klassiek ballet en salsa. Laatstgenoemde dans beoefent Steffie zelf. Haar oma was een liefhebber van dans als toeschouwer en wordt door haar kleindochter bestempeld als een creatieve, bijzondere vrouw. ?Zij liet mij altijd creatieve dingen doen. Ik heb veel van haar geleerd. Stel, ik word ooit zelf ziek, wat ik uiteraard niet hoop, dan hoop ik dat ik er op dezelfde manier mee omga als zij. Ze heeft het moedig gedragen en behield tot het laatst haar gevoel voor humor.? Van de oma van Steffie kan je tenminste nog zeggen dat ze een mooie leeftijd heeft gehaald. Kanker treft echter eveneens jonge mensen en zelfs kinderen. Nog een extra reden om er tegen te strijden vindt Steffie.

Het eindresultaat van de film geeft haar enorm veel voldoening. ?Dat komt mede doordat de cameraman, de mensen van het geluid en de spelers er wonderbaarlijk goed in zijn geslaagd om mijn gevoel te vertalen naar een resultaat. Waar ik aangeef dat benauwdheid het gevoel moet zijn van de scène hoor je muziek die je daadwerkelijk naar de keel grijpt. Kijk, ik heb nooit eerder het script geschreven van een film en de regie gedaan, dus het was wel stressen geblazen.? Dankbaar is Steffie voor de inzet van die vele vrijwilligers. Liefst 25 opnamedagen waren er nodig om het resultaat te krijgen zoals het er nu ligt. Mogelijk verschijnt de film tevens op dvd. Wie zich wil laten meevoeren in de bioscoopzaal van het Fraterhuis kan kaarten van 8,50 euro per stuk bestellen via www.homanje.nl.