?Leven in vrede met moeder aarde vraagt om andere managerstaal mens'

· leestijd 2 minuten Partnerbijdrages

ZWOLLE ? Mensen leven in de misleidende gedachte dat zij het centrum vormen van de leefgemeenschap aarde. In plaats daarvan zouden ze beter vandaag dan morgen het woordje ?superioriteit' uit het handboek voor managers van moeder aarde kunnen schrappen. Dat zou moeten worden vervangen door ?gelijkwaardigheid', vindt freelance-pastor en Jungiaans zin-therapeut Wil Koolhof. Niet omdat de Zwollenaar denkt dat de bv anders niet blijft draaien ?'dat doet hij ook wel zonder de mensheid'' - maar om de mens weer zijn plaats te doen kennen bínnen in plaats van boven het ecologische systeem. En om hem zo te laten voldoen aan zijn zorgplicht voor de aarde. Ondanks de uitvindingen die de wetenschap ons bracht en brengt, is een andere, ?in essentie spirituele bewustzijnstaal' voor de complete mensheid, volgens hem het middel bij uitstek om dat te bereiken. Met die reden schreef Koolhof een discussiestuk dat binnen het Filosofisch Café Zwolle zal worden behandeld.De gedachte dat de mens vanwege zijn zelfbewustzijn een bijzondere positie heeft, onderschrijft Koolhof. Dat resulteert volgens hem echter niet in meer rechten dan de dieren- en plantenwereld om ons heen. In tegendeel, het houdt een bijzondere verplichting in. ?Ik geloof dat alles één is en het bewustzijn door de evolutie aan de mensheid als intelligente levensvorm is gedelegeerd om dienend voor de aarde en het leven te zorgen. Voldoen we daar als mensen niet aan, dan komt de aarde langzaam in opstand. Dat is wat je nu ziet gebeuren.? Een serieus signaal wat nog te veel en te vaak wordt gebagatelliseerd, zowel door de politiek als de samenleving meent Koolhof. En dat komt volgens de freelance-pastor doordat de zelfoverschatting van de mensen zo allesomvattend is, dat we het niet eens meer door hebben, laat staan die ter discussie stellen. De politiek, het bedrijfsleven en de scholen kunnen daar verandering in brengen. Maar zeker ook de eeuwige kunst, die ons in de ogen van Koolhof de ironie van de veronderstelde menselijke vooruitgang' treffend voorhoudt. Hij refereert in dat verband aan de prachtige fresco's van Michelangelo in de Sixtijnse kapel van het Vaticaan. Een stuk primitiever zijn de prehistorische schilderingen die duizenden jaren eerder, ver voor het begin van de jaartelling, zijn gemaakt in de grotten van Lascaux in het huidige Frankrijk. Groter nog dan het contrast in schildertechniek -hoewel de grotschilderingen minstens zo indrukwekkend zijn, aldus Koolhof- is volgens de Zwollenaar het verschil tussen de twee belevings-denkwerelden die de twee episodes uit de geschiedenis vertegenwoordigen. Uit de grottekeningen blijkt volgens hem de enorme liefde en ontzag die de makers ervan hadden voor dier en natuur. Koolhof spreek in dat verband van een spiritueel ?omgevingsbewuste' mens. Later werden we als soort, zo stelt hij, meer zelfbewust en de fresco's in de Sixtijnse kapel, met een centrale rol voor de mens, zijn een soort van climax. Waar het christelijke geloof in feite de mens centraal stelde, bevestigden later het Verlichtingsdenken en de wetenschap een niet-religieuze visie, waardoor de waan van superioriteit werd volmaakt en alles maakbaar leek. Wie denkt dat Koolhof weinig op heeft met ratio en religie heeft het overigens helemaal mis. Het verstand is een uitstekend gereedschap bij het omzien naar de ?grote leefgemeenschap van aarde, mens, dier en het bomen- en plantenrijk'. Zoals religie -waar de mens het volgens Koolhof niet eens zonder zou willen stellen- dat is om die verbondenheid te vieren. Met riten en gewoonten bijvoorbeeld, om de overgangen in het leven van mens en natuur te markeren en ?moeder aarde' te bedanken. Wil Koolhof schreef een discussiestuk voor het Filosofisch Café Zwolle. Foto: Erik-Jan Berends