Wilco bereikt Kathmandu

Kathmandu, de hoofdstad van Nepal. De combinatie van modern en historie, rijkdom en armoede en westerse invloed gecombineerd met het traditionele Nepalese maakt deze stad bijzonder. De ongeveer een miljoen inwoners krioelen dagelijks door het verkeer. Toeterend bij elkaar, niet vanuit irritatie maar om aan te geven dat ze er zijn of aankomen.

Kathmandu staat bekend om de vele Boeddhistische en Hindoeïstische tempels en paleizen waarvan de meeste uit de 17e eeuw dateren. De grootste stupa (Tempel) van Nepal is de Bouddanath. Bouddanath is een boeddhistische temple, gebouwd op een oude handelsweg naar Tibet. Neil en ik wilden deze temple, die op de wereld erfgoed lijst staat, graag bezoeken. Daar hadden we verschillende redenen voor. Twee van deze redenen waren dat we er tijdens de viering van het Boeddhistisch Nieuwjaar een bezoek konden brengen en de andere reden is dat we allebei veel respect hebben voor het boeddhisme, als religie c.q. levensbeschouwing. De kern van het boeddhisme zit in vers 183 van Dhammapada (Boeddha verzen) en schrijft onder meer dat men fout gedrag moet vermijden, goed gedrag moet ondernemen en dat men de eigen geest moet ontwikkelen en dit volgens de leer van Boeddha. Het was lekker weer en Neil en ik houden wel van een uitdaging dus we gingen op de mountainbike. De hectiek in het verkeer maakte het kaart lezen niet makkelijker maar na een uur fietsen en smog happen dook er plotseling een indrukwekkende tempel voor ons op. Neil en ik moesten bij de poorten van de tempel 150 Roepi betalen en mochten de binnenplaats op met onze fietsen aan de hand. Het grote indrukwekkende gebouw omgeven door allerlei kleine souvenirshops en restaurantjes was het meest bijzondere gebouw dat ik ooit had gezien. De ogen van Boeddha die erop geschilderd staan, kijken je van alle hoeken aan. Het goud schitterde door de fel schijnende zon en de boeddhistische gebedsvlaggen die het gebouw omgeven waren een speelbal voor de wind en zwaaiden naar alle bezoekers die op de viering van het boeddhistisch Nieuwjaar de moeite genomen hadden naar de Bouddanath te komen.
Neil en ik waren sprakeloos en namen zoveel mogelijk foto´s. Bij de ingang van de Bouddanath was de gelegenheid om een kaars te branden. Voor dezelfde reden als de afgelopen weken, brandde ik weer twee kaarsjes. Een kaars voor een behouden reis voor David, Neil en mij en een kaars voor mijn vader, Syl en de kids.
Na een paar uur rond gelopen te hebben, namen Neil en ik plaats op een dakterras waar we schitterend uitzicht hadden op de Bouddanath en genoten intens van een kop thee. Toen we het restaurant verlieten en richting fiets liepen, kwamen we langs een huis waar monniken woonden. We keken door het hek naar binnen en zagen een aantal monniken lopen. Naast ons stond een Amerikaan. De beste man vertelde ons dat hij in dit gebouw jaren geleden getrouwd was en dat het gebouw waar de monniken woonden de residentie van de Dalai Lama was wanneer hij in Kathmandu verbleef. Ik vroeg aan een monnink ik of even binnen mocht kijken samen met Neil, dit was geen probleem. Na kort rond gelopen te hebben maakten we een foto en lieten de monniken in alle rust achter.
Een ander gebouw op de werelderfgoedlijst is de Swayambhunath, ook wel Monkey Temple genoemd door een groot aantal heilige apen dat hier rond hangt. Samen met David en Neil bezocht ik deze Tibetaanse tempel ten westen van Kathmandu. Aangekomen bij de tempel moesten we met een steile trap omhoog. Onderweg kwamen we al verschillende apen tegen. We waren van tevoren goed gewaarschuwd. De apen vielen regelmatig toeristen lastig. Zo stalen de apen onder andere eten en vielen ze nog wel eens een toerist aan die met zijn (tele)lens te dichtbij kwam om het snoezig ogende aapje op de foto te zetten.
Aangekomen op het terrein vind je een grote witte stupa (tempel), een selectie kleinere heiligdommen, een Tibetaans klooster, een museum en een bibliotheek. Je moet met de klok meelopen en de bedoeling is dat je draait aan de gebedsrollen die zich aan de stupa bevinden. De Harati Devi Temple, een kleine stenen pagode op het terrein, is gewijd aan de Hindu godin van de pokken en andere epidemie. Ze is ook de beschermster van kinderen. Tijdens het bezichtigen van al het culturele en religieuze erfgoed kwam er plotseling een grote groep apen omhoog waaronder het absolute Alfa mannetje. Totaal geen respect voor elke toerist namen ze beslag van een binnenplaats. Ik pakte mijn camera, begon te filmen en nam het Alfa mannetje een `diepte interview´ af. Vol arrogantie negeerde hij de vragen die ik hem stelde. Hij wilde niet antwoorden op de vraag wat hij er nu van vond dat Neil, zijn overzeese neef, nu bij hem op bezoek kwam en op de vraag waar we `s avonds een goed glas wijn konden drinken, draaide hij zijn dikke rode apenkont naar me toe en liep zonder verder aandacht aan ons te schenken weg.
Boudannath en Swayambhunath, twee tempels in Nepal die op de werelderfgoedlijst staan en veel vertellen over de culturele en religieuze denkwijze van de bevolking, twee tempels die je in mijn ogen moet bezoeken wanneer je in dit bijzondere land te gast mag zijn.