Captain WVF: ‘Afscheid nemen met promotie zou geweldig zijn’
· leestijd 1 minuut Sport(door Mark de Rooij)ZWOLLE - Marthijn van der Steege weet hoe het is om afscheid te nemen van WVF met een promotie. Hij deed het eerder en keerde na een teleurstellend seizoen in Apeldoorn terug. Nu staat ‘zijn’ ploeg op de voet van promotie naar de hoofdklasse.Van een club die zou moeten knokken voor handhaving ontwikkelde WVF zich dit seizoen tot een sterke, degelijke ploeg die zeer moeilijk is te verslaan en veel spelers heeft die een doelpunt kunnen maken. WVF verloor dit seizoen slechts twee competitieduels. “Het team is enorm naar elkaar toe gegroeid”, constateert trainer Freddy Smit, die veel strijdlust erin heeft gekregen. “Strijdbaar zijn als je de bal niet hebt. Daar hebben we dit seizoen enorme stappen in gemaakt.” Zaterdag kan de kroon worden gezet op een geweldig seizoen. WVF heeft na de 4-1 winst op Oranje Nassau (goals van Bas Bouwhuis, Rob Meijerink, Marc Peppelenbos en Richard Bouwmeester) aan een gelijkspel genoeg tegen LRC, in Leerdam. LRC won een week eerder met 2-1 van ON. Dat WVF dit niet meer uit handen mag geven, vindt Smit wat te ver gaan. “We hebben de deur naar de hoofdklasse verder open geduwd”, prefereert de trainer. “LRC is een heel andere ploeg dan ON. Veel meer voetbal. Ze spelen 4-4-2. We gaan een list bedenken hoe we daar tegen spelen”, kijkt Smit vooruit. Voor de terugblikkende Van der Steege zou het wel dubbele gevoelens opleveren: promoveren maar dan het avontuur in de hoofdklasse niet meemaken. “Maar goed, ik heb in april de beslissing gemaakt, zodat ze tijd hebben om op zoek te gaan naar een vervanger. Ik heb altijd gezegd dat ik terug zou keren naar SEH en ik wilde dan nog wel een meerwaarde hebben voor dat team. Ze hebben nu een jonge groep en missen een beetje een type zoals mij.” Van der Steege kijkt terug op een geweldige tijd bij de vereniging in Westenholte. Zeven jaar geleden overgekomen van SEH, wilde hij proberen een basisplaats te veroveren in het elftal van toenmalig trainer John Beijen. Dat lukte meteen en na anderhalf jaar was hij al aanvoerder. Na de promotie naar de eerste klasse speelde hij een seizoen in de topklasse bij CSV Apeldoorn. “Dat werd sportief niet wat ik ervan verwacht had.” Sinds zijn terugkeer heeft de veel scorende verdediger zich ontwikkeld tot sterkhouder en boegbeeld van WVF. “Deze club past bij mij. Het gemoedelijke, nuchtere. Hoe de mensen met elkaar omgaan. Het is vergelijkbaar met SEH. Een dorpsclub, maar dan in de stad. Ik ben geen één keer niet met plezier naar de training gegaan. Het was altijd goed, ook buiten het veld. Het zegt ook veel dat er nu maar twee spelers weggaan van een elftal dat succes heeft.”Ontlading bij WVF na de 2-0 van Rob Meijerink (nummer 10). Robbert-Jan Stals ‘vangt’ hem op. Foto: Boertienfoto
