Zestigjarige ouderenomroep OZO verbindt bewoners van Berkumstede met de stad
· leestijd 2 minuten Algemeen
BERKUM - De Overijsselse Ziekenomroep (OZO) Zwolle bestaat op 26 september (vandaag) zestig jaar. Dat wordt gevierd met een gezellige avond met cabaretgroep Anders dan Normaal en natuurlijk de bewoners van Berkumstede. Want dat is waarvoor presentatrice Rie Strijker en de twee technische mannen Jac van Hezel en Dirk Visscher nog iedere week de studio induiken.
Samen maken ze wekelijks een radio-uitzending met anderhalf uur muziek, Zwolse actualiteit en geschiedenis, het lief en leed van Berkumstede en de aankondiging van evenementen. Inmiddels doen ze dat nu zo lang dat ze bij elkaar opgeteld op een jaar na honderdtwintig jaar (!) ervaring hebben. Dat is inderdaad bijna de leeftijd van OZO keer twee. Toch heeft geen van hen de beginjaren meegemaakt. OZO maakte in die beginjaren programma’s voor alle verzorgings- en bejaardentehuizen in Zwolle. Er was zelfs een speciaal kinderprogramma en buiten opnames maken op locatie was geen uitzondering. “Ooit hadden we een caravan met al onze buitenapparatuur erin”, herinnert Strijker zich.
De eerste plek waar OZO haar hoofdkwartier had, was in de binnenstad. Later verhuisden ze naar de Marslanden. “Een heel mooie locatie”, aldus Van Hezel. Het pand was destijds eigendom van de gemeente en OZO kon er voor weinig haar programma’s maken. Toen het pand over ging in de handen van een nieuwe eigenaar werden er marktconform hogere kosten in rekening gebracht. Tegelijkertijd kon OZO steeds minder opboksen tegen de tv als massamedium 24 uur per dag en er voltrok zich een logisch scenario. De grote groep vrijwilligers die ooit uit wel zo’n honderd mannen en vrouwen bestond, werd kleiner. Het loonde steeds minder om voor een beperkter aantal opnames gebruik te blijven maken van het pand.
Uiteindelijk zou alleen het huidige Berkumstede overblijven als domein waar OZO uitzendt. Dat doet ze vanuit wat Van Hezel gekscherend ‘de berging’ noemt. Groot is de studio inderdaad niet. Het mengpaneel neemt de nodige ruimte in. Net als de wand met lp’s. Een speciaal rek is er voor de cd’s. Ondanks dat de oorspronkelijke OZO zo is ingekrompen, wordt er volgens Strijker in een enorme behoefte voorzien. “De bewoners van Berkumstede komen niet vaak meer buiten. Ze vinden het geweldig als wij ze dan kunnen vertellen over wat er zoal in de stad speelt.”
Van Hezel: “Elke maandag verzamelt Rie de verzoeknummers van de bewoners. Die verwerken we in ons programma dat we op maandag opnemen. Een week later wordt het maandags vanaf 15.00 uur uitgezonden. We werken met blokken van telkens vijf verzoekplaten en dan weer een nieuw item, ingeluid met een herkenbare tune.” Vaste elementen van de uitzendingen zijn, naast verzoeknummers en het nieuws, het Joodse (Bijbel)verhaal, het memoreren van verjaardagen van bewoners en medewerkers van Berkumstede en met enige regelmaat ook fragmenten met Zwolse geschiedenis.
De nummers die worden aangevraagd zijn dikwijls religieus. Al komt het volgens Strijker ook voor dat de ouderen andere nummers willen horen, bijvoorbeeld een mooi stuk dat ze op de radio hebben gehoord. “Soms introduceer ik zelf muziek waarvan ik denk dat ze het niet kennen maar wel waarderen. De Ierse muziek van Enya bijvoorbeeld, bleek erg in de smaak te vallen.”
De programmamakers van OZO hebben zelf eveneens hun voorkeuren. En hoe dienstbaar ze ook zijn, soms wordt het ze wel eens teveel. “Op een gegeven moment werd Brandend Zand van Anneke Grönloh dermate vaak aangevraagd dat we er wel een beetje klaar mee waren”, zegt Van Hezel terwijl hij begint te lachen. “We hebben het nummer toen symbolisch door het toilet getrokken door de microfoon er boven te hangen en door te spoelen.”
