Van de uiterwaarden van de IJssel naar de Bergweg: zeventig jaar VSW
· leestijd 3 minuten Sport(door Mark de Rooij)
ZWOLLE – Voetbal Sport Windesheim was twee geleden op sterven na dood, maar viert nu het zeventigjarig bestaan als koploper van de vierde klasse C. Van voetballen achter de uiterwaarden zonder kleedkamers via het veld van boer Van der Kolk met een pomp als wasgelegenheid naar de huidige locatie aan de Bergweg, tot en met misschien wel het mooiste seizoen van de vereniging tot dusverre. "Een promotie zou weer heel nieuwe problemen met zich meebrengen."
Zo triest als de situatie twee, drie jaar geleden was, hadden ze het nog niet meegemaakt bij de voetbalvereniging van en voor Windesheimers. Het voortbestaan was in gevaar en dat is volgens oud-speler en oud-voorzitter Ab Dekker (78) niet eerder zo aan de orde geweest. Samen met de huidige voorzitter Rob van Tilburg (48), dit jaar beëdigd als opvolger van Klaas van Asperen, blikt hij terug en vooruit.
“Nee zo erg als een paar jaar geleden, is het nooit geweest”, zegt Dekker, die maar liefst 28 jaar voorzitter is geweest van VSW en in de beginjaren van de club, in de Tweede Wereldoorlog, op het veld staat. Dat is achter de uiterwaarden van de IJssel bij de steenfabriek, dat een bedrijfselftal opricht vanuit de gedachte dat een fitte en gezonde werknemer een goede werknemer is. “De mest van de paarden moest worden opgeruimd voordat er gevoetbald kon worden. En als de IJssel overstroomde konden we niet spelen. Dat was dus heel erg behelpen”, herinnert Dekker. Als KNVB-vereniging, sinds 1947, kan dat niet meer door de beugel, dus volgt begin jaren vijftig een verhuizing, over de spoorlijn, naar boer Van der Kolk, die een veld beschikbaar heeft. “Met aanvankelijk een houten keetje als kleedruimte, zonder elektriciteit. Dat werd later wel een stenen gebouw. We wasten ons bij de pomp.”
Begin jaren zeventig volgt de tweede verhuizing, naar de huidige locatie. “Toen het dorpshuis klaar was, zijn we daar naar toe gegaan, en hebben we daar kleedkamers gebouwd. We zijn er lang mee bezig geweest bij de gemeente om dat rond te krijgen. Maar toen hadden we het eindelijk voor elkaar!”, zegt Dekker.
Met een vaste eigen plek kan de club aan uitbreiden gaan denken en komen er langzaam maar zeker meer leden. Op het hoogtepunt, rond de eeuwwisseling, zijn er vier juniorenelftallen, een dameselftal en drie, vier seniorenelftallen. De vereniging krijgt er zelf een tweede veld bij. Een veld dat inmiddels overbodig is geworden, weet de huidige voorzitter Rob van Tilburg. “We hebben nu drie elftallen. Aan een hoofdveld en trainingsveld hebben we genoeg.”
“Het gaat altijd met golfbewegingen”, weet Van Tilburg. “We hebben ooit met een damesteam redelijk hoog gevoetbald en nu het weer goed gaat, zijn er weer dames die hier willen voetballen.”
Wal keert schip
Sportief volgen de pieken en dalen elkaar in hoog tempo op. De hoogtijdagen qua aantallen monden bijna uit in een promotie naar de derde klasse. Derde plaatsen in 2002 en 2003 en een periodetitel in 2007 zijn de hoogtepunten. Daarna zet het verval zich in.
Dieper dan twee, drie jaar geleden kan de vereniging niet zinken. De wal keert het schip.
“Dat was echt een dieptepunt. Qua aantallen, en qua mentaliteit. De jeugd was weggelopen uit het dorp. Het eerste elftal liep op zijn laatste benen. Dan ga je verliezen, en als je iedere week verliest, vind je voetballen niet meer leuk. Dan gaan vrijwilligers lopen mokken. In 2016 voelde een aantal mensen (zoals speler Ruud de Rooij, MdR) zich geroepen om er iets aan te doen en dan kan het snel gaan. Het hangt toch van ons kent ons aan elkaar. Als ze merken dat het goed gaat, komen weer meer mensen terug. Dat zie je ook met jeugd, vriendjes gaan samen voetballen”, weet Van Tilburg.
De vereniging is uit het dal geklommen. VSW heeft momenteel drie elftallen, iets meer dan tien mini’s (gemengd) en volgens voorzitter Van Tilburg gaat het dameselftal er zeker komen.
Kampioenschap
Van Tilburg valt als voorzitter met zijn neus in de boter als het gaat om sportief succes, al is het seizoen natuurlijk nog jong. “Ik weet niet of wij ooit kampioen zijn geworden”, vraagt hij zich tijdens het gesprek af. “Ja, in de vroege jaren hebben we een keer tweede klasse (onderafdeling) gespeeld. Speelden we tegen DKB, Lutten, Nieuwleusen”, weet Dekker.
“Het zou mooi zijn als we promoveren, maar ook dat brengt weer problemen met zich mee”, beseft Van Tilburg. “Van vierde naar derde klasse betekent verder reizen bijvoorbeeld. Nu is het allemaal rondom de kerk, maximaal een keer naar Kampen. In die derde klasse komt er toch weer meer bij kijken. Aan de ene kant is het mooi. Het zou geweldig zijn natuurlijk, laat dat voorop staan. Maar als dat gebeurt kom je als vereniging weer voor heel nieuwe uitdagingen te staan.”
