Van den Belt mist steun Zwols publiek; 'scheelt volgens mij zo maar tien procent'
· leestijd 1 minuut Sport(door Harry Bouwhuis)
LEIDEN - Het is dinsdagavond, de spanning is te snijden in de kolkende Vijf Meihal in Leiden. Met nog één seconde te gaan en een 60-60 stand legt Carrington Love in de slotbuzzer aan voor een driepunter. Tergend langzaam stuitert de bal via de ring door de basket. Landstede Basketbal verliest ook het vierde duel van de halve eindstrijd (63-60). ZZ Leiden is finalist.
Vier dagen later baalt de bevlogen coach Herman van den Belt nog steeds flink van de ogenschijnlijk kansloze reeks. ”Elke keer als ik de beelden van de duels terugzie kan ik de computer wel uit het raam gooien. Want we gingen gelijk op. Iedere wedstrijd hebben we tien punten voor gestaan. De statistieken geven een heel ander beeld dan die 4-0.”
Vooral de wisselvalligheid deed de ploeg de das om. En een stuk onervarenheid, ook bij sommige Amerikanen, bij het spelen van play-offs. ”De play-offs zijn zo compleet anders dan de competitie. Wij konden rustig toe werken naar de halve finale. Leiden moest eerst nog met de nodige moeite afrekenen met Aris. Maar zij kwamen wel in het ritme en in een flow. Wij moesten nog beginnen. Bij Clayton Vette, Worthy de Jong, Mohamed Kherazzi en vooral Carrington Love was er al de onverschrokkenheid.”
Van den Belt noemt Jordan Gregory, Sherron Dorsey-Walker en ook Franko House. ”Jordan was vorig seizoen bij Aris landelijk topscorer in de competitie maar speelde nooit play-offs. Zijn rendement was veel te laag. Dat geldt ook voor Sherron en Franko. Het zijn nog maar rookies. Aan Noah Dahlman kon je zien dat hij veel langer meeloopt. Hij bleef continu belangrijk met zijn acties en inzicht. Ook een Ralf de Pagter weet wat er in de eindrondes te koop is. Aan strijd ontbrak het bij niemand maar met een speler als JT Tiller was ons dit, denk ik, niet overkomen.”
Een ander aspect was de steun van het Zwolse publiek. In de twee thuisduels waren er in het Theater van de Sport hooguit zeshonderd en achthonderd toeschouwers, veel te weinig. ”In Leiden stond het publiek wel als één man achter de ploeg. Dat scheelt volgens mij zo maar tien procent. Dat heb ik gemist. Ik heb het idee dat men in Zwolle niet beseft dat we met Landstede goud in handen hebben. Nee, het vuur in mij is nog lang niet opgebrand. Mijn uitdaging blijft ieder jaar van de nodige vraagtekens weer iets moois te maken.”
