Café Veltman? Nee, het blijft De Kleine

(door Peter de Jong) BINNENSTAD - Thomas Veltman is horeca. Als klein jochie huppelde hij al mee in de keuken van horeca-oom Hans Borrel. Wat volgt is scholing, werken bij diverse Zwolse horecabedrijven, zelfs een destilleersopleiding in België prijkt op zijn cv.

Verleden jaar zomer neemt Veltman, na acht intensieve maar oh zo mooie jaren, afscheid van zijn Proeflokaal. Totdat eind 2019 een horeca-makelaar belt; café de Kleine wordt aangeboden. “Ja, en dat café stond al langer op mijn verlanglijstje. Ooit heb ik gezegd, als café de Kleine vrij komt dan ga ik daar voor”, aldus Veltman. Zo gezegd, zo gedaan want officieel per 1 april aanstaande is Veltman baas van De Kleine. Een baan waar Pa Veltman hem destijds voor wilde behoeden. Tja, het bloed kruipt altijd waar het niet gaan kan en in het geval van Thomas is dat de horeca. Graag wilde hij ook iets gaan doen met destilleren maar tijdens die studie bleek al dat de strenge accijnsregels in Nederland – ‘terecht, hoor je mij niet over klagen’- en het arbeidsintensieve van dat proces, dat ga je er niet zomaar even bij doen. “Dus kwam er voor mij een korte periode van rust, een soort sabbatical. Even helemaal niets doen, zelfs geen vakantie. Voor de HESZ bleef ik wel actief, zoals het opzetten van een nieuwe website Gastvrij Zwolle en meewerken aan het Stadsfestival.”

Proeflokaal

Zijn horeca carrière; na de Middelbare Hotel School gaat Veltman aan de slag bij McDonalds, vervolgens terug naar Oom Hans in de catering, dan wordt hij bedrijfsleider bij de Vier Jaargetijden – ‘dat bedrijf heeft wel iets weg van De Kleine’- dan de Proosdij om aansluitend acht jaar het Proeflokaal te bestieren. “Proef was hecht, vaste gasten in een klein pand. Nog geen 35 vierkante meters bedrijfsruimte, de grootte van een postzegel. Nu beschik ik over het drievoudige aan ruimte en meer personeel. Dat vraagt van mij meer ondernemerschap. Het onderdeel eten bij De Kleine is een uitdaging. Om daar een beter gevoel bij te krijgen, ben ik de eerste vier weken alleen maar in de keuken bezig geweest. Ik ben redelijk culinair aangelegd, had direct een klik met de werkzaamheden. Met dank aan mijn chef-kok. Ik kreeg alle ruimte om te wennen. Annika (personeel) zei na die vier weken: je bent al aardig ingeburgerd. Mooi compliment en het voelde ook zo.”

Eigentijds

Gaat er iets veranderen? Veltman: “De identiteit van het eetcafé wil ik behouden maar zowel in de bereiding, lekker sparren met de kok en kijken waar we uitkomen, alsmede het aanbod wordt meer eigentijds. Wekelijks zijn wij gestart met een ander gerechtje, een proeverijtje. Dat slaat aan bij de gast. Ook zie ik graag dat de gezelligheid aan de bar naar een later tijdstip kan worden opgerekt. Borrelen, hapjes, dat soort dingen. En de muziek wil ik uitbreiden met huidige popsongs. Niet dat er iets mis is met gouwe ouwe; die blijven, de naam zegt het al, het is goud.” Hobbels op de weg, Veltman heeft er sinds zijn komst weinig van gemerkt. “Ik ben er lekker ingerold”, is zijn korte reactie.

Familienaam

De naam, café De Kleine. “Die blijft, geen seconde over nagedacht. Het is een familienaam, al meer dan 85 jaar bekend in Zwolle, waarom zou ik die veranderen? De familie komt hier nog iedere vrijdagochtend. Volgens mij is de familie best blij dat ik deze zaak heb overgenomen. Wel heb ik de foto van opa en oma De Kleine – de grondleggers van het café – van de wand gehaald. Zij staan symbool voor dit café maar ik ben geen familie, hoef dat portret niet dagelijks te zien.” Dan, opmerkelijk, Veltman komt nog even terug op bedrijfsnaam: “misschien in de verre, verre toekomst, toch mijn eigen naam aan het café verbinden?” De toekomst zal het uitwijzen want Veltman is ook maar een mens van vlees en bloed.