Succes in coronatijd? Stadsdichter Sarah Lucassen bewijst: het is mogelijk

(door Stan op de Weegh) ZWOLLE – Sarah Lucassen (23) werd eerder dit jaar op 28 januari benoemd tot de jongste stadsdichter van Zwolle ooit. Een mooie eretitel die ze twee jaar draagt en tot nu toe in een bijzondere tijd uitvoert. Iets wat een impact heeft op haar werk en groei als schrijver. Hoe is het om juist in corona-tijd een mooie stap te maken in je carrière?

De wereld staat nog altijd op zijn kop. Het corona-virus heeft nog steeds impact op ons dagelijks leven en zo ook op dat van ‘onze’ stadsdichter Sarah Lucassen. Terwijl de meesten onder ons de afgelopen maanden misschien als belemmering in hun carrière zien, ervaart Sarah in deze hectische periode juist een enorme groei.

Platgebeld

“Vanaf de eerste week werd ik platgebeld met opdrachten en was ik druk. Het gaat nu wel echt lekker, want ik heb vanuit mijn kern altijd wel een soort van onzekerheid in mij. Is het wel goed genoeg? Kan ik het wel? Dat zijn vragen die rondspelen in mijn hoofd, maar nu ben ik de hele tijd met mezelf”, vertelt ze. Dit tijdperk ziet Sarah dan ook als een mooi leerproces. “Ik haal alles nu meer uit mezelf. Dat is wel een gek leerproces dat echt door de corona-tijd is ontstaan. Verder ben ik altijd wel heel erg content geweest met de persoon die ik ben en het alleen zijn. Dit komt alleen nu ook meer terug in mijn schrijven. Dit hele corona-gedoe heeft op een bepaald level wel een positieve invloed op mij als schrijver.”

Bubbel

“Als ik een schrijfopdracht krijg, dan doe ik wel research, maar daarna schrijf ik vooral hoe ik over dit onderwerp nadenk”, legt ze uit. “Dit is een tekst zoals Sarah het zal schrijven. Nu sta ik nog meer achter mijn eigen woorden. Eerder vergeleek ik mijn werk veel meer en keek ik naar wat de rest ervan vindt. Nu vraag ik nog steeds wel om meningen van anderen, maar ik zit nu veel meer in mijn eigen bubbel. Dit is hoe Sarah schrijft, dit is mijn stijl en daar sta ik ook achter.” Er is minder afleiding tegenwoordig. Iets wat Sarah omzet in haar voordeel. “Ik kan minder wegrennen en dat is iets wat ik wel snel doe. Ik ga nog snel even daarnaartoe, terwijl ik eigenlijk te moe ben of nog wat werk heb liggen. Dat: ‘boeie dat komt morgen wel’ is nu veel minder aan de orde, want je kan eigenlijk ook nergens echt naar toe.”

Gemis

Toch is diezelfde afleiding ook juist een gemis voor Sarah. “Het enige wat ik echt jammer vind, is het feit dat veel events niet doorgaan en het zijn onder de mensen. Ik haal vaak inspiratie uit dingen die er om mij heen gebeuren. Dat zijn trigger-punten die je nu mist. Een gesprek met iemand buiten huis, in de stad of in de kroeg. Dat is er nu gewoon veel minder. Dat is nog steeds wel eens zoeken.” Er is minder contact met de medemens. Om die reden is kunst misschien wel meer van belang dan ooit tevoren, maar hoe denken de Blauwvingers daar dan over? Als het aan Zwollenaren Edo Schipper (26) en Louis Letitre (21) ligt, is kunst een onderdeel van Zwolle en vooral in deze kleurloze dagen een verrijking. Zo ook het werk van Sarah. “Ik ben hoe dan ook van mening dat (vrijwel alle vormen van) kunst verenigt en samenbrengt. Met name de poëzie van een stadsdichter kan hier veel in betekenen. Juist nu kunnen woorden inspireren en roeren. Ik deel haar gedichten actief en sta er regelmatig versteld van hoe haar hersenspinsels zo ‘full circle’ op het papier tot leven komen”, zegt Edo. “Sarah gebruikt nooit dure woorden, maar krijgt daardoor wel hele rijke gedichten. Ze hoeft nooit exorbitant, orthodox of andere ‘rare’ woorden te gebruiken om haar boodschap over te brengen. Dat vind ik knap. Ze is enorm slim met woorden”, vult Louis aan. 

Megatrots

“Ik ben megatrots op het feit dat onze stad een vaste dichter heeft en dan ook nog zo één”, sluit Edo af. “De culturele sector wordt naar mijn mening toch vaak als een beetje onnodig en optioneel afgeschreven. Het is dan ook goed dat Zwolle zich hiervoor inzet en mensen door onder andere het werk van Sarah met elkaar verbindt. Dat kunnen we nu wel gebruiken”, zegt Louis. Inwoners van Zwolle kunnen ook bijna niet om Sarah’s werk heen. Recent werk van haar is te zien bij het Stadskantoor, op de vaccinatielocatie van de GGD in de IJsselhallen en zelfs een groot doek onder de Hofvlietbrug. Verder is ze ook in verschillende uitzendingen, radioprogramma’s en op evenementen te zien in en rond Zwolle. 

Liefde

“We zitten nu allemaal in een heftige periode, als wereld, als land, als Zwolle. Dan kunnen we juist wel even een mooie tekst gebruiken of iets in die richting. Daarom vind ik het bijzonder dat ik nu en op deze manier een grote stap in mijn professionele carrière zet en mijn werk met de inwoners van Zwolle kan delen. De mooie complimenten die ik krijg van iedereen doen mij ook veel goeds. Dat iemand de moeite neemt om iets naar mij te sturen, dat vind ik gewoon liefde”, vervolgt Sarah. Die liefde geeft ze ook terug aan haar stad. “In mijn werk probeer ik vooral de thema’s: ‘Don’t judge a book by its cover’ en ‘respecteer je medemens’ over te brengen. Dat vind ik heel belangrijk in het leven. Ik heb het daarover ook veel met vrienden. Iedereen begroet elkaar hier, dat is toch wel iets wat je niet in de Randstad vindt. Iemand uit de wijk die je even een fiets leent of iemand die een ander helpt met tillen of simpelweg een kop koffiedrinken. Natuurlijk is dit ook niet altijd zo, maar hier in Assendorp waar ik woon gebeurt dat wel heel erg.”

“Zo’n beweging van mensen die elkaar te hulp schieten, dat vind ik mooi”, besluit ze. “Dat zijn de unieke kleine dingen in het leven en dat is Zwolle wel een beetje voor mij. Dat zal ik ook graag willen waarborgen als Zwollenaar en stadsdichter. Het zal mooi zijn als Zwolle dat ook blijft dragen, want het siert dit stadje enorm.”