Zeg maar Yasin
Zeg maar Yasin

Een moeilijk besluit

· leestijd 1 minuut Column

Ik had mijn dochter afgezet bij mijn moeder en haastte mij naar het werk. Het was een spannende dag, want ik zou mijn team vertellen over mijn besluit. Ik stond, licht gehaast, bij de stoplichten en groette de fietser naast mij. Hij keek op en herkende mij als ‘de’ wethouder. Hij volgde mij actief via de krant. Ik was daarom nieuwsgierig naar zijn feedback op mijn functioneren. 

Ik kreeg een mooi compliment in ons één minuut durende gesprek. Het maakte mij gelukkig en verdrietig tegelijkertijd. Ik had namelijk het weekend ervoor besloten om mij niet voor het lijsttrekkerschap te kandideren en dat ging ik die ochtend als eerste vertellen aan mijn eigen team. De reden voor dit specifieke moment is omdat ik voor 1 augustus een besluit moet nemen, zodat de PvdA op tijd haar lijsttrekker kan kiezen voor de gemeenteraadsverkiezingen in maart volgend jaar. 

Het was een ontzettend moeilijk besluit, want ik ben verliefd op het vak, de stad en de missie waar ik voor strijd. Het wethouderschap is een levensstijl en zeker geen werk. Toch heb ik anders besloten. Ik ben namelijk al sinds 2006 actief in de lokale politiek. De eerste zeven jaar als raadslid en de afgelopen acht jaar als wethouder. Het is goed om op tijd een stap opzij te zetten. Daarmee maak ik ruimte voor andere mensen om de partij op een andere manier te vertegenwoordigen. 

Naar aanleiding van dit nieuws heb ik veel warme reacties ontvangen. Op emotioneel vlak heb ik elke dag spijt van mijn besluit, maar het voelt ook als een goed besluit. Gelukkig is dit nog geen afscheid, maar slechts een mededeling. Na de zomervakantie gaan we gewoon weer aan de slag. Het is nu tijd om een beetje uit te rusten van een intensieve periode en vanaf september hebben we nog heel veel werk te verrichten. Hopelijk zonder alle coronarestricties, zodat ik weer kan schrijven over alle bijzondere gesprekken en ontmoetingen. Want het allermooiste aan wethouder zijn, vind ik de ontmoetingen met mensen.