Yasin.
Yasin.

Naar de stembus

· leestijd 1 minuut Column

Deze week mogen we stemmen. Een recht dat we moeten koesteren. Echter betekent het ook dat de afgelopen weken de strijd om de kiezer is losgebarsten. Zelf heb ik bijna alle verkiezingsdebatten en talkshows gemeden en artikelen over de landelijke verkiezingen overgeslagen. Ik merk dat ik verzadigd ben met alle verkiezingspraat van de politieke partijen.

We krijgen standpunten te horen, maar praktische oplossingen voor de problemen waarmee we te maken hebben komen amper aan bod. Het voelt alsof ik een vreemdeling ben in mijn eigen land. Er wordt een vijandbeeld gecreëerd waarmee niks wordt opgelost. En mijn vrees is dat de polarisatie na deze verkiezingen alleen maar groter wordt. Wie pakt die verbindende rol in Den Haag? 

Een opsomming van de tegenstellingen maken is heel makkelijk, maar hoe de samenwerking na de verkiezingen eruit gaat zien weet niemand. En dat vertellen de landelijke kopstukken ons ook niet. Terwijl elkaar vasthouden, bruggen bouwen en oog hebben voor de mens de enige manier is waarmee we deze moeilijke periode door gaan komen op de meest ingewikkelde onderwerpen. Dan heb ik het over de aanpak van corona, de kloof tussen ‘winnaars’ en ‘verliezers’ in ons land en het herstel van Nederland na corona. Allemaal belangrijke onderwerpen waarop politieke partijen elkaar moeten vinden en water bij de wijn moeten doen om ergens in het midden uit te komen. 

Het midden is hetgeen wat Nederland misschien een beetje saai maakt, maar wat ons tegelijkertijd ook zo sterk maakt als natie. Ik zit in de politiek is omdat ik geloof dat je je niet hoeft af te zetten tegen een ander om steun van de kiezer te krijgen. Met oplossingen komen we veel verder dan met standpunten. Omdat ik niet weg wil uit mijn eigen stad sta ik op plek (0)40 van mijn geliefde partij. Maar vind u de keuze lastig en wilt u stemmen voor verbinding? Dan zal ik uw statement uitdragen. Een verschil maken voor mensen, dat is mijn grootste drijfveer.