Kaarsje
· leestijd 1 minuut ColumnJorritsma, heeft gelijk. De ravage die afgelopen zondag op en rondom het 18 Septemberplein werd aangericht had niets met de vrijheid van meningsuiting te maken. Het waren relschoppers die met messen en stenen gooiden, fietsen in de fik stoken en lak hadden aan gezaghebbers.
Ik schrok van de beelden die op social media de ronde deden. Enerzijds was dat de euforie die de relschoppers uitstraalden terwijl ze moedwillig ruiten, terrasmeubilair en geparkeerde fietsen vernielden en een supermarkt plunderden. Daarnaast bespeurde ik veel woede onder de gangmakers die soms niet ouder dan 16 of 18 waren. De verboden demonstratie tegen de verscherpte coronamaatregelen was de aanleiding om mensen naar Eindhoven te lokken om alsnog hierover hun ongenoegen kenbaar te maken.
De veldslag die vervolgens gevoerd werd was ongekend. Een paar uur daarvoor was ik nog in de binnenstad, om op de Kleine Berg een take away cappuccino met croissant te scoren. Toen ging het er nog heel vredig aan toe. Iedereen stond braaf in de rij, betaalde contactloos en hield ruim anderhalve meter afstand. Wel was er al sprake van surveillerende agenten en zag ik een politiehelikopter in de lucht. De invoering van de avondklok valt veel mensen zwaar. In mijn omgeving hoor ik vooral jongeren klagen dat ze niets meer hebben om naar uit te kijken. In de wijk waarin ik woon heb ik niets gemerkt van protesten.
Na negen uur ‘s avonds was het akelig stil tot elf uur, toen menigeen een laatste rondje met de hond deed. Het feit dat van hogerhand wordt opgedragen hoe we ons moeten gedragen begint bij mij wrevel op te wekken. Het is allemaal zo onduidelijk. Steeds vinden er veranderingen plaats, waardoor ons land als laatste haar zaakjes voor elkaar heeft met betrekking tot een solide vaccinatieplan. We beleven rare tijden, mensen worden moedeloos, willen weer baas zijn over hun eigen leven. Rellenschoppen en geweld gebruiken zijn echter geen oplossingen. Ik blijf hoop houden en steek af en toe een kaarsje op.
