Vuurwerk
· leestijd 1 minuut AlgemeenMijn huisgenoten waren al naar bed. Voor mij dé kans om me tegoed te doen aan de laatste oliebollen. In de huiskamer die alleen werd verlicht door wat kerstboomlampjes. Het nieuwe jaar was een paar uur oud en in gedachten verkende ik het jaar dat voor me lag.
Oud en nieuw liepen nog wat door elkaar. Zoonlief had ’s avonds opgemerkt dat hij voor dit jaar vurig hoopte samen voetbalwedstrijden te bezoeken. Mijmerend over die opmerking zag ik ik door mijn oogharen de zomer van 2021.
Samen met honderden andere supporters stond ik op het sportpark in Wijthmen te kijken naar een oefenwedstrijdje van PEC Zwolle. Eindelijk konden we onze shirtjes van 2020 aan elkaar laten zien. Het leukste was dat we elkaar weer konden begroeten. Het leek op een reünie in rookwolken van vuur. Met sissende fakkels lieten we weten dat we waren ontwaakt uit onze langdurige winterslaap.
We hadden elkaar gemist en natuurlijk ook het team dat er uiteindelijk in was geslaagd een jaartje eredivisie er aan vast te knopen. Keurig in het rechterrijtje, maar wel met moeizaam sprokkelen van punten onder leiding van interim trainer Gert Jan Verbeek.
Het roer ging om, had de technisch manager na afloop van de competitie verklaard in de plaatselijke krant. De trainer van degradant Emmen was verleid om voor twee jaar naar Zwolle te komen.
Ook was er een handvol nieuwe spelers vastgelegd. PEC had schoon schip gemaakt en geen enkele huurspeler van het afgelopen seizoen was er te bekennen. Talentvolle spelers kregen de kans van hun leven in Zwolle.
Opvallend was de terugkeer van Kingsley Ehizibue, die bij FC Köln de laatste maanden niet meer aan spelen toe kwam. Ook de voorhoede had een gedaantewisseling ondergaan, met twee snelle vleugelspelers.
Slobodan Tedic, de ongelukkige spits had na zijn rampjaar toch een vast contract gekregen, want de technisch manager was er echt heilig van overtuigd dat deze man het net vaak zou laten ruisen. Uiteraard hadden de fans hun kritiek op deze aankoop, maar ook de nieuwe trainer zag in deze spits een groei briljant.
Ik nam nog een oliebol, dronk wat en sloot mijn ogen Aan de rand van het veld zag ik een middenvelder die strooide met prachtige passjes als spetterende voetzoekers. Deze bijna kopie van Mokotjo hield het tempo hoog. Een verademing voor ons fans na het stugge voetbal onder de vorige trainer.
Dick Lukkien coachte enthousiast en de mannen en vrouwen langs de kant zagen van meet af aan dat het klikte tussen hem en de spelers. Hij was volgens de journalistieke clubwatchers er persoonlijk in geslaagd onze aanvoerder te verlokken nog een jaar bij te tekenen.
Toen ik besefte hoe laat het echt was op nieuwjaarsmorgen, was de schaal met oliebollen leeg. ‘s Morgens vertelde ik zoonlief over mijn glazen bol. Zijn antwoord was duidelijk. Dan hebben we weer echt vuurwerk aan de Ceintuurbaan.
Anton Cramer
