Buikspreekpop
· leestijd 1 minuut AlgemeenEen beste voetballer was ik niet, dus werd ik steevast op doel gezet bij de club waarvoor ik in mijn kinderjaren speelde. In de rest van dat van dat team was het talent met een lantarentje nog niet te vinden, dus werden we vaak met dubbele cijfers naar de kleedkamer gespeeld.
Voor mij was het eenzaam om al die ballen uit het net te moeten halen. En, zoals het jongetjes onder elkaar betaamt, ik kreeg de meest akelige verwensingen naar mijn hoofd geslingerd. Voor mijn verdriet had de leider geen aandacht. In mijn beleving van nu stond hij altijd grijnzend op de achtergrond. Als er pakweg ruim vijftig jaar geleden mobiele telefoons hadden bestaan, had meneer Van Rijn zich daarachter verschuild.
Aan dit verhaal denk ik de laatste tijd vaak terug als ik onze trainer van PEC Zwolle na een wedstrijd hoor praten. Een tikkeltje nonchalant legt hij de verantwoordelijkheid voor het dramatisch puntverlies bij zijn spelers en veegt hij zijn straatje schoon. Afgelopen woensdag stonden zij volgens hem te slapen bij de volkomen onverdiende tegentreffer. Zaterdag vergaten de spelers zich zelf te belonen door het scoren na te laten, aldus de trainer.
Zoals ik de vaderlijke arm om mijn te hoog opgetrokken schouders van mijn elftalleider miste, zo kwalijk is het dat de trainer voor de televisiecamera’s zijn spelers laat zakken. Zijn teksten uit de onderbuik horen in de kleedkamer, Daarbuiten neem je jouw spelers in bescherming. Wel zo fatsoenlijk.
Het enige positieve aan deze man is dat hij zelf opgeleide spelers laat debuteren. Voor de rest is er weinig lijn in zijn spelsysteem en de wisselende opstellingen te ontdekken. Dat laatste spreekt al niet in zijn voordeel, maar de manier waarop hij de wedstrijd van zijn team aan zich voorbij laat gaan is geen visitekaartje voor onze mooie club.
Hij hoeft van mijn niet te acteren als de doldwaze komiek die trainer is van Atletico Madrid, maar zijn standaardhouding als een verfomfaaide buikspreekpop, onderuitgezakt op zijn stoeltje is voor spelers niet motiverend. Zo worden zij niet geprikkeld het beste uit zich zelf te halen.
In de drie wedstrijden die PEC afgelopen week speelde, zijn kostbare punten verspeeld. Helaas ook veel krediet. De laatste twee wedstrijden tegen RKC en Willem ll leverden twee punten op, terwijl wij veel sterker waren.
Tot het strafschopgebied van de tegenstander werd aardig gevoetbald, maar vlakbij de goal van de tegenstander acteerde het team als een bejaarde tijger die geen kracht meer heeft door te bijten.
Door corona heeft PEC de tering naar de nering moeten zetten. Op een enkeling na spelen er jonge, onervaren jongens. Die moet je coachen, prikkelen, stimuleren.
Steun ze in plaats van ze voor de tv camera af te fakkelen. Door een arm om ze heen te slaan en met elkaar in de kleedkamer samen te kijken wat er nodig is om een wedstrijd te kunnen winnen.
Anton Cramer
