Klokjesbloemen
· leestijd 1 minuut ColumnSinds er voor het raam van mijn werkplek een vogelhuisje staat met daaraan vetbollen, netjes met pinda’s en een pot met gedroogde meelwormen is het een komen en gaan van vogels en eekhoorntjes.
Inmiddels heb ik er ook een tafeltje aan toegevoegd waarop een schaaltje met zonnebloempitten staat en incidenteel aangevuld met wat brood- of koekkruimels en soms wat stukjes fruit. Dat het koppeltje tortelduiven af en toe de stoep bevuilt neem ik voor lief. Eksters, koolmeesjes, roodborstjes, boomklevers en zelfs een bonte specht en een Vlaamse gaai doen zich tegoed aan al dat heerlijks. Mussen en merels zie ik eerlijk gezegd zelden. Diverse eekhoorntjes zowel lichtbruine als donkergekleurde exemplaren komen zich ook iedere dag tegoed aan al dit lekkers. Het geeft me een goed gevoel om die beestjes zowel ‘s morgens als ‘s middags bezig te zien.
Echte ruzies hebben zich nog niet voorgedaan. Op de een of andere manier gunnen ze elkaar blijkbaar een lekker maaltje en wachten geduldig totdat de een genoeg heeft zodat de ander zich daarna tegoed kan doen. Niet alleen de dieren laten zich momenteel volop spotten, ook de planten zijn de moeite waard. Zowel klaprozen als margrieten tieren welig in weilanden en bermen en ook de campanula’s, die mooie ranke klokjesbloemen, staan weer in bloei. Het is inmiddels alweer tientallen jaren geleden dat mijn vader plotseling en veel te jong op een prachtige lentedag overleed. Ik was op dat moment met mijn lief op vakantie in Zuid-Frankrijk. Verdrietig en halsoverkop vloog ik terug naar Nederland.
Tijdens de dag van de crematie liep ik door de tuin van het huis waar ik toen woonde. In een hoek stond een aantal prachtig witte klokjesbloemen. Ze oogden fragiel en tegelijkertijd perfect. In een opwelling plukte ik ze, bond er een wit lintje omheen en legde ze een paar uur later op de kist van mijn vader. Sindsdien heeft de lange versie van de witte campanula klokjesbloem voor mij een bijzondere betekenis. Terwijl de frêle stelen nu weer wiegen in de wind, zie ik mijn vader voor me. Heel bijzonder.
