?Zolang ze je willen vastbinden aan een hek omdat je niet weg mag, doe je het goed'
?Zolang ze je willen vastbinden aan een hek omdat je niet weg mag, doe je het goed' brugmedia.nl

?Zolang ze je willen vastbinden aan een hek omdat je niet weg mag, doe je het goed'

· leestijd 2 minuten Partnerbijdrages

ZWOLLE ? Het is haast niet voor te stellen maar wie hem hoort praten is geneigd hem direct te geloven. Schooldirecteur en onderwijsman in hart en nieren Hans Bertels heeft eigenlijk nooit last van stress. Hij is vrijwel altijd de rust zelve.

Of hij dat ook is op 30 september is de vraag. De 65-jarige Bertels neemt dan afscheid van de Rooms-katholieke basisschool De Wingerd in Zwolle-Zuid. Liever was hij nog even door gegaan maar het is in het onderwijs nu eenmaal gangbaar dat je drie maanden na je 65e verjaardag stopt.

De rondleiding tijdens een afscheidsinterview met weekblad De Swollenaer zal dan ook een van zijn laatste zijn. Het wordt een rondje Wingerd zonder rennende kinderen op de gang en geschreeuw. ?We leren kinderen al vanaf de eerste groep, onder het mom van ?zo doen we dat op De Wingerd' hoe met elkaar om te gaan?, vertelt Bertels. Toch heeft het kind bij De Wingerd alle mogelijkheden om zijn of haar stem te laten horen. Het kind leert op een assertieve manier, dus met oog voor de ander, voor zichzelf op te komen en vooral om talenten te ontplooien. Meer nog dan het voortgezet onderwijs is het basisonderwijs ?vormend', meent Bertels, die om die reden koos voor lesgeven op een lagere school.

Bertels: ?Op een middelbare school ben je als docent heel erg met één vak, bijvoorbeeld economie, bezig. In het lager onderwijs leer je aan kinderen basale zaken, zoals lezen, schrijven, rekenen, analyseren, samenwerken en noem maar op. Ik vind het nog altijd geweldig om daar mee bezig te zijn?, zegt de man die naast zijn directeurschap nog immer voor de klas staat als de situatie daar om vraagt. ?Ik zou ook niet anders kunnen. Steeds meer zie je, vooral bij grotere scholen, dat er een directeur is die puur bestuurlijk bezig is. Voor mij werkt dat niet. Ik wil de leerlingen kennen bij naam, de sfeer in de klas opsnuiven, weten wat er speelt.?

De ontluikende liefde voor het vak van leraar was een vonk die oversprong bij Bertels toen hij zelf nog een kind was. ?Toen ik naar de eerste klas van de ULO ging in Gorinchem,  als 12-jarige jongen, zat ik dagelijks in de trein bij mijn 21-jarige broer. Die gaf les op een lagere school in hetzelfde gebouw als dat van onze ULO. Door het uitvallen van een lerares stond hij opeens bij ons voor de klas.? Als leraar pur sang wist Bertels' broer de jonge Hans tot op het bot te motiveren. ?Opeens besefte ik heel goed dat dit was wat ik wilde.? En zo geschiedde. Hans Bertels kreeg in 1973 zijn eerste baan als onderwijzer op een katholieke basisschool in Hoogeveen. Amper anderhalf jaar verder verliet de hoofdonderwijzer/directeur daar zijn post.

 

?De school had in ruim tien jaar vijf hoofdonderwijzers/directeuren zien komen en gaan. Die vonden het een zware taak.? Groot was de verrassing bij Bertels toen de school, in haar zoektocht naar een stabiele kracht, bij hem aanklopte. ?Ik had geen seconde rekening gehouden met die mogelijkheid.? Twijfelen deed Bertels echter niet. Meer dan dertig jaar was hij hoofd van die school. Nu is hij alweer een hele poos directeur van De Wingerd, een brede school die graag samenwerkt met andere partijen uit bijvoorbeeld de sportwereld en culturele sector. ?De Wingerd is zich zeer bewust van haar maatschappelijke functie in de wijk Zwolle-Zuid.?

 

Meer in het algemeen typeert Bertels De Wingerd, met dank aan het professionele team docenten, als ?warm'. Een beetje het stereotype beeld van een katholieke school, beaamt Bertels. Uiteraard hoopt hij op een warm  afscheid en daar heeft de directeur goede hoop op. ?Onlangs werd ik klem gereden door een jongetje op een fiets. ?Jij mag niet weg. We binden je vast aan het hek', zei hij. Zolang ze dat over je roepen, is het goed haha.?