Journalist Van Drielen neemt afscheid met boek over bekende Zwollenaren

(door Erik-Jan Berends)ZWOLLE ? Journalist Adri van Drielen heeft donderdag na 42 jaar berichtgeving over Zwolle afscheid genomen van de Stentor. In totaal 24 jaar werkte hij voor weekblad de Peperbus, door zijn vader opgericht, en 18 jaar voor het regionale dagblad.Tijdens een drukbezochte receptie in de raadszaal van het stadhuis overhandigde Van Drielen het eerste exemplaar van zijn boek ?Twaalf prominente Zwollenaren over Zwolle en over zichzelf' aan Ernst Schuttelaar. ?Hij heeft zijn nek uitgestoken en het mogelijk gemaakt dat ik dit boek kon schrijven. Daar ben ik hem dankbaar voor.? Het boek bevat twaalf interviews met beeldbepalende personen uit de Zwolse samenleving. De interviews over Zwolle hebben al in de Stentor gestaan, maar de veel uitgebreidere ?biografische interviews', zoals Van Drielen ze noemt, zijn niet eerder gepubliceerd. De scheidend journalist heeft duidelijk een missie met zijn boek. ?Zwolle eert zijn eigen helden niet. Eigenlijk gebeurt dat sowieso niet veel. Er zijn genoeg boeken over Zwolle, maar niet sec over mensen. Ik wil deze ?helden' op een voetstuk zetten. Ze hebben wat betekend voor Zwolle en het moet dus niet zo zijn dat over dertig jaar niemand meer wat over ze weet? De journalist erkent dat hij het ook leuk vindt om boeken te schrijven. ?Ik blijf daarmee actief en onderdeel van de samenleving en je hebt het idee dat je wat toevoegt en achterlaat. Bovendien maakt het mijn afscheid wat gemakkelijker.? Van Drielen is ervan overtuigd dat ook zijn tweede boek met twaalf nieuwe prominenten er zal komen. ?Ik heb ze al benaderd.?Met een grafisch/technische opleiding gaat Van Drielen in 1970 bij zijn vader voor de Peperbus werken. Die wordt vanuit huis gemaakt. ?Mijn vader maakte daarvoor de huiskamertafel vrij, een eetkamertafel hadden we niet eens.? In 1980 betrekt het familiebedrijf een kantoor aan de Brink. ?De uitstraling van dat kantoor leverde ons extra groei op. Tegelijk zagen we dat het medialandschap veranderde. We leefden van de advertenties van veel kleine middenstanders, die langzaam werden verdrongen door grote ketens. Die zochten vooral naar de combinatie korting en het bereik van zoveel mogelijk klanten via één contact.? Uitgever Wegener benaderde Van Drielen voor een overname. ?Ik wilde zelf wel door, maar had het me dan erg moeilijk gemaakt. Ik was gewoon een krantenman en zag nieuwe ontwikkelingen als internet niet zitten. Ook hadden we niet de mensen om die sprong te maken. Als je dan een goed aanbod krijgt, waarbij je medewerkers er niet op achteruit gaan, stem je ermee in. Maar er zat voor ons wel een heel verwerkingsproces achter.?Hoewel die ontwikkeling hem niet in de koude kleren ging zitten, zag Van Drielen ook de voordelen. ?In de Peperbus kon ik dingen niet schrijven, die ik in de Zwolse Courant wel kwijt kon. Dat gaf me wel vleugels.? De journalist ging zich vooral bezig houden met politieke verslaggeving. Die is in de loop der jaren volgens hem geslotener en minder spannend geworden. ?Dat is inherent aan de maatschappij. In het verleden voerde je samen de regie. Politici vertelden meer. En als je daar goed mee omging, vertelden ze nog meer. Met de huidige mediatrainingen leren ze hoe ze op een hele mooie manier niets kunnen vertellen en hoe ze daarbij zelf de regie houden. Er waren altijd veel journalisten en weinig politici. Nu is dat andersom. Dan kun je je afvragen: wie controleert wie? Ik vind dat wel een gevaar voor de democratie.? In zijn loopbaan heeft de journalist kansen gekregen om hogerop te komen en chef te worden. Die heeft hij aan zich voorbij laten gaan. ?Als journalist stond ik middenin de samenleving. Daarom ben ik bewust verslaggever gebleven en daarmee heb ik me prima vermaakt.? Adri van Drielen in actie tijdens zijn laatste ?klus' op sportpark Het Hoge Laar. Foto: Erik-Jan Berends