Bijzonder stadsdeel Westenholte, Voorst en Frankhuis bezongen in warm accent

ZWOLLE – Wethouder Nelleke Vedelaar memoreerde er aan bij de opening van de tentoonstelling over Westenholte, Voorst en Frankhuis. “Noem iemand die daar vandaan komt geen Zwollenaar. Een avondlange discussie kan het gevolg zijn.”Gediscussieerd werd er donderdag niet bij de start van de expositie in het Historisch Centrum Overijssel (HCO). Gekeken des te meer, onderwijl herinneringen ophalend aan bijvoorbeeld Zwolle Kerspel, waar het gebied tot de gemeentelijke herindeling in 1967 deel van uitmaakte. En nog altijd zijn Westenholte, Voorst en Frankhuis, waarvan je de beginletters terugvindt in de naam van voetbalvereniging WVF, een plattelandsgemeente met een heel eigen, dorps, karakter binnen de stad. Dat hield directeur Bert de Vries zijn gehoor voor. “Ik denk dat we de stad Zwolle kunnen feliciteren met een tentoonstelling als deze.” De bedoeling is overigens dat er ook exposities gaan komen van andere Zwolse wijken. Hoofd Micha Baksteen van Welzijn Driezorg beloofde ook de andere locaties van Driezorg beschikbaar te stellen voor een historisch café, zoals dat ook is gehouden in Woonzorgcentrum Westenhage. “Als je daar verhuisdozen ziet staan van ouderen die komen wonen in Westenhage dan hoop je toch vooral niet dat daar archieven met foto’s van de wijk bij zitten die naar de ROVA gaan vanwege ruimtegebrek in het nieuwe onderkomen. Dan kun je alleen maar hopen dat een kleinkind zo goochem is zo’n doos er uit te pikken. Zo is eigenlijk het idee ontstaan om een café te houden voor senioren waar ze fotomateriaal en hun verhaal kwijt kunnen. In totaal hebben we vier keer een café georganiseerd. We begonnen met zo’n dertig bezoekers en eindigden met zeventig.” Dat (oud) Westenholtenaren hun wijk koesteren, bleek eveneens uit de goed gevulde zaal in het HCO, zo constateerde een tevreden De Vries. Bijzonder aan het project is dat de scholen een bijdrage hebben geleverd en dat van WVF, dat dit jaar haar 75-jarige bestaan vierde, een eigen ‘selectie’ wordt tentoongesteld. Het materiaal verschilt behoorlijk qua leeftijd. Zo is het fotomateriaal van doopjurkjes van net na de voorlaatste eeuwwisseling dus al een eeuw oud en bijvoorbeeld de presentatiegids van WVF uit 1992 van veel recenter datum. Wat de wijk nog altijd bijzonder maakt, is het gemoedelijke dorpse karakter en het fraaie buitengebied langs de IJssel, zo weet ook Frans Jansen. Hij mag dan geen geboren Westenholtenaar zijn en uit het zuiden des lands komen, dat weerhoudt hem er geenszins van zijn liefde voor de wijk, waar hij sinds jaar en dag met plezier woont, te bezingen. Hij verzorgde een muzikaal intermezzo waarbij hij Westenholte en de prachtige Vreugderijkerwaard bezong in een mooi warm accent. Frans Jansen bezingt Westenholte. Foto: Christiaan Schutte