Directeur AFAS: ik geloof niet in mensen die altijd druk zijn

ZWOLLE - In een receptionist gelooft hij niet, in zo iemand ontslaan evenmin. Hij noemt zichzelf ‘erg rechts’ maar zegt ook: van delen word je niet minder. Mensen die altijd druk zijn wantrouwt hij en externe onderzoekbureaus houdt hij graag buiten de deur. En toch is vertrouwen het hoogste goed.Directeur Customer Operations Herman Zondag van AFAS Sotware lijkt een vat vol tegenstrijdigheden, maar voor wie hem hoort praten klinkt het opeens logisch. Onlangs was hij gastspreker op een Ondernemersbijeenkomst (Devotie ontmoet Hanze) in Zwolle. Een bescheiden gezelschap liet zich door hem inspireren. Dat is althans wat Zondag graag doet. “Het is veel beter mensen te inspireren dan om ze te controleren”, zegt Zondag van wie niemand zich over de kop hoeft te werken. Laat de resultaten voor zich spreken en dat bereik je door de juiste mensen aan te trekken en hen een bedrijfsomgeving te bieden waar je maar wat graag bij wilt horen. “’Zijn we een geweldig bedrijf om voor te werken?’ Die vraag zou elk bedrijf zich moeten stellen”, meent Zondag. De andere kant van het verhaal is dat niemand van hem hoeft aan te komen met ‘jankverhalen’. “Begrijp mij niet verkeerd; als mensen een burn-out hebben, krijgen ze alle ruimte om te herstellen, hoe lang het ook duurt. Op het moment dat je echter aan het werk bent, dan doe je dat met honderd procent toewijding en enthousiasme.”Sfeerbedervers kunnen wat Zondag betreft hun heil beter elders zoeken. Een keer per jaar geeft het softwarebedrijf een groot feest met alles er op en eraan. Wie verstek laat gaan, mag bij hem langskomen op bureau. Goede excuses daargelaten, wordt werknemers dan te verstaan gegeven dat ze met hun chagrijn bij een ander bedrijf beter af zijn. Het andere gezicht van Zondag - werkend vanaf zijn 17e en directeur vanaf zijn 28e binnen het familiebedrijf - is er eentje van een man die zich laat zien op bruiloften, begrafenissen en ook bij verhuizingen. “Werknemers waarderen dat enorm.” Aanwezig zijn op de werkvloer is volgens Zondag sowieso een stijl die hem past. Hij heeft geen vergaderingen nodig om erachter te komen wat er speelt, laat staan een bureau dat de zaak komt doorlichten. De directeur die ‘toerist is in zijn eigen bedrijf’ komt hij sneu genoeg nog als eens tegen. Bij bedrijven die dezelfde omvang hebben als AFAS (316 mannen en vrouwen personeel) maar gek genoeg ook bij heel wat kleinere. Zondag: “Wij vergaderen het liefst zo weinig en kort mogelijk. En al helemaal niet met een notulist erbij. Er is werkelijk niemand die notulen terugleest. Ja bij de ingang van het vergaderlokaal vlak voor aanvang van een nieuwe vergadering. Vervolgens wordt er dan nog een vraag gesteld. Overigens altijd door dezelfde persoon.” Mails lees je allemaal zelf en koffie inschenken voor gasten kan iedereen vindt Zondag. “Ik mankeer niets aan mijn handen.” In de functie van receptionist gelooft de directeur niet bepaald. “Ik ben er oprecht van overtuigd dat zo iemand ook helemaal geen leuk werk heeft. Je zult maar honderd keer moeten doorverbinden op een dag.” In plaats van receptionisten zijn er touchscreens die passen bij de toekomst die AFAS tot domein heeft met efficiency als pad. Een receptionist ontslaan -mocht die er wel zijn – zou Zondag niet snel doen. “Ontslag is zelden een oplossing. Geef mensen liever werk waarin ze kunnen excelleren.” Vooralsnog heeft die aanpak resultaat. Het bedrijf groeit en een percentage van de winst gaat naar goede doelen als het Liliane Fonds. “Van delen word je nooit minder”, is mijn ervaring.