Bloembinderij Sjef Mulder sluit definitief de deuren
· leestijd 2 minuten Algemeen(Erik-Jan Berends)
ZWOLLE – De schok was groot, toen Sjef Mulder van de bekende bloembinderij aan de Diezerkade, op 16 juni vorig jaar plotseling op 63-jarige leeftijd overleed. Echtgenote Karin sluit zaterdag 3 juli definitief de deuren van de winkel. “Ik zal het hier enorm gaan missen.”
“De zaak bestaat 35 jaar. We waren ook van plan dit jaar te stoppen, maar natuurlijk niet op deze manier”, vervolgt ze. “We hadden de plannen maar nog geen definitieve datum. Het is heel anders gelopen. Ondertussen heb ik een heftig jaar achter de rug. Drie dagen na zijn begrafenis werd Sjef zijn kleindochter geboren, twee kinderen zijn verhuisd en corona zorgde bij mij voor lichte paniek.” Samen hadden ze vijf kinderen. Karin: “Sjef en ik hebben het erg goed gehad. Gelukkig is hij wel opa geweest van mijn dochter; hij was er ontzettend gek mee.”
Bezorging
Sjef Mulder kwam uit een ondernemersgezin. Zijn ouders hadden een winkeltje in het ziekenhuis in Kampen. Hij bezorgde bloemen voor de plaatselijke bloemist. Na het voltooien van zijn vakopleiding en bij diverse bloemenzaken te hebben gewerkt, besloot hij voor zichzelf te beginnen aan de Nieuwe Markt in Zwolle. “Een maand voor zijn overlijden hadden we het er samen nog over dat we wel veel werkten”, memoreert Karin. “Ja, maar we hebben toch ook veel leuke dingen gedaan, was zijn antwoord. Dat is ook zo. Onze kinderen willen de zaak niet overnemen en dat is goed. Ook hen hebben wij altijd voorgehouden dat ze moeten doen wat ze leuk vinden.”
Reacties
Naast zijn werk was Sjef Mulder actief als voorzitter van de collectanten van het Dominicanenklooster, was hij uitvaart assistent en deed hij de bedrijfshulpverlening bij de kerk. “Hij was een heel sociaal en positief mens en floot ook altijd. Ik heb hem nooit chagrijnig gezien”, zegt Karin. “Na zijn overlijden heb ik dan ook enorm veel reacties gehad. Van zoveel mensen dat ik ze niet eens allemaal kan bedanken. Het waren brieven, foto’s en veel bloemwerken aan huis. Het voelde voor mij heel fijn zo in de bloemen te zitten; het gaf me troost. Veel heb ik meegenomen naar de begraafplaats, maar een aantal heb ik ook thuisgelaten, zodat ik niet in een leeg huis terugkwam.”
Bijspringen
Drie weken na de begrafenis opende Karin de winkel weer. “Klanten hebben geen begrip als je dicht bent, zeker niet voor langere tijd. Dan gaan ze naar iemand anders. Ik wilde niet bij de pakken neerzitten en besloot de lijn voort te zetten die we samen hadden ingezet: dit jaar stoppen en ik zou dan nog twee à drie dagen elders gaan werken. Ondertussen besef ik soms nog steeds niet dat hij er niet meer is. Als het bijvoorbeeld druk in de winkel is, kan ik soms even het gevoel krijgen dat ie maar even moet bijspringen of eerder moet terugkomen van zijn bezorgronde.”
Narcissen
Het verlies van haar echtgenoot valt Karin nog zichtbaar zwaar. “Het is zo en ik moet verder. Het is me nog niet gelukt een plekje te geven. Opstaan en naar bed gaan valt me nog zwaar. Ook daarom wordt het tijd dat ik stop. Het pand wordt verkocht, maar opruimen kan ik nog niet. Ook thuis niet; Sjef zijn jas hangt nog aan de kapstok en zijn schoenen staan eronder. We wonen prachtig, zei hij altijd en nu zie ik ook de mooie natuur om me heen weer. Daar ben ik graag alleen met mijn nieuwe hondje. Sjef zei wel eens gekscherend dat hij na zijn overlijden een kistversiering van narcissen wilde hebben en dat hij mij dan vanaf zijn wolkje zou zien ploeteren. Dat is namelijk veel werk. Hij is niet in de narcissentijd overleden dus dat is niet gebeurd.”
‘Hij was een heel sociaal en positief mens en floot ook altijd’
