Joost Kooistra (links) en Ronald Zoodsma vieren feest in de WRZV-hallen na de bekerwinst in 1998.
Joost Kooistra (links) en Ronald Zoodsma vieren feest in de WRZV-hallen na de bekerwinst in 1998. Foto: archief Joost Kooistra

Terugblik: VC Kuipers, Remote IT en de magie van de WRZV-hallen

· leestijd 3 minuten Sport

(door Harry Bouwhuis)

VOLLEYBAL

Een meterslang spandoek. ‘Welcome in the hell of Zwolle’. De WRZV-hallen en VC Kuipers Zwolle in de jaren negentig. De beleving is ongekend in de snelkookpan aan de Buitengasthuisstraat. Het zijn de hoogtijdagen van het Zwolse topvolleybal.  

In 1988 worden de WRZV-hallen in gebruik genomen. Roergangers Joop van Ommen en Okke Koning leggen een jaar eerder de eerste steen. Het wordt het onderkomen van de ’Woensdag Recreatie Zaalvoetbal Vereniging’, verzamelnaam voor de toentertijd talloze en populaire ‘wilde’ zaalvoetbalteams die op de woensdagavond in de IJsselhallen hun partijtjes spelen. De Bep Bakhuyshal en Koos Albertshal zijn multifunctioneel en bieden ook onderdak aan kerkgenootschappen, bedrijfsfeesten, rommelmarkten en vogeltentoonstellingen. En vanaf 1990 aan VC Kuipers Zwolle, de nieuwbakken eredivisionist.

Dweilorkesten

Supporters gaan al tijdens de eerste duels op het hoogste volleybalniveau volledig uit hun dak. Het ’Ik ben een Zwollenaar’ transformeert tot een geuzenlied van ongekende omvang. Volgepakte tribunes, een oorverdovend lawaai met dweilorkesten en trommelaars. Volleyballers die Zwolle als sportstad op de kaart zetten zoals Jacco Albers, Bert Deen, Ron Kieft en Henk Hansma. En uiteraard captain Harry van den Brink. De voormalige middenspeler, ook sterk op de diagonaalpositie, kan de sfeer uit die tijd nog zo uittekenen.

“Ik begon bij VZK uit Wezep en ging naar Zwovok ’81. Daarmee werden we ongeslagen kampioen in de Thorbeckehal en promoveerden naar de eredivisie. We verhuisden naar de WRZV-hallen met een veel grotere capaciteit. Best spannend maar vanaf het begin zat het vol. Ineens van tweehonderd naar ruim tweeduizend toeschouwers. Hoofdsponsor Kuipers, een groothandel in kantoormeubilair, zorgde voor een gedegen organisatie om het grote volleybalavontuur te laten slagen. Er kwam een VIP-tribune en na elke thuiswedstrijd was er een buffet. Het was vooral het ‘ons kent ons-sfeertje’ en het ‘wij-gevoel’ van supporters en sponsors door elkaar heen. Met coach Lex Honigh en Johan van der Veen als manager was alles heel professioneel geregeld. Lex was in alles de grote regisseur.”

Magie

Viervoudig international Van den Brink (52) geniet nog steeds na als hij spreekt over de magie van de WRZV-hallen. ”We deden onze warming up in de naast gelegen Koos Albertshal. De speelhal zat toen al een uur helemaal vol. Het geroezemoes, de muziek, trommels en de sfeer van verwachting. Als de wedstrijd begon merkte je dat de tegenstander compleet geïmponeerd was. We knokten ons elke wedstrijd helemaal leeg. We hadden niet het beste team van Nederland maar compenseerden dat met een enorme drive. Kuipers was ‘hot’ in de hele stad. Als ik op zaterdag door de Diezerstraat liep, voelde ik me soms een soort ‘local hero’ want ik werd heel veel aangesproken. Er heerste een topsportklimaat. ”

Kampioen

Het enige wat destijds ontbrak was een titel. Van den Brink weet wel waarom. “De top was destijds veel breder dan nu met onder meer Alcom, Vrevok, Rentokil en Dynamo. Die hadden grote namen in hun ploegen. Wij speelden vooral opportunistisch. Daar kun je ver mee komen maar een titel is andere koek.” De mooiste wedstrijd die Van den Brink zich herinnert is de 3-1 thuisoverwinning in Europees verband op Bordeaux. “We hadden in Frankrijk met dezelfde cijfers verloren. We gingen door op set-gemiddelde, plus drie, geloof ik. De hal puilde helemaal uit met de brandweer als voorzorg op de achtergrond. Zoveel blijdschap maakte ik nooit meer mee.”

Op een gegeven moment speelden onder de Chinese trainer Wuquaing Pang drie spelers uit de voormalige Sovjetunie bij VC Kuipers. Victor Artomonov, Alex Grigorenko en Victor Galantenko. Van den Brink: ”Prima versterkingen. Maar het spel veranderde wel. Zij waren hun eigen systeem gewend. Dat merkte je. Het was niet meer zo onbevangen. Toen Kuipers in 1997 stopte en Remote IT hoofdsponsor werd, ging het vooral qua organisatie minder. We hadden nog steeds een uitstekend team met Joost Kooistra, Ronald Zoodsma en later Martijn Dieleman. We wonnen vanaf 1997 drie keer op rij de beker. Maar langzaamaan veranderde de entourage in de WRZV-hallen. Het werd nooit meer als vanouds, ook niet toen we verhuisden naar de Stilohal, de ZBC-hal en later het Landstede Sportcentrum.”

Nostalgie

Binnenkort is het gedaan met de verouderde WRZV-hallen als sportaccommodatie. Het fonkelnieuwe complex aan de Grote Voort wordt op korte termijn opgeleverd. Van den Brink: “Wat blijft is de nostalgie. Want het waren niet alleen de wedstrijden maar ook de trainingen waar in onze kleedkamer ‘s nachts de daklozen sliepen. Joop van Ommen wist het altijd op zijn eigen manier te managen. De WRZV-hallen was ons huis. Het huidige Theater van de Sport is als accommodatie helemaal top. Daar werden onder de vlag van Landstede vanaf 2013 drie landstitels behaald. Maar de sfeer uit vooral die Kuipers-tijd is nooit geëvenaard. Aan alles komt een eind zoals ook aan het mannen eredivisievolleybal in Zwolle, het is zonde. Maar de periode Kuipers en Remote IT in de WRZV-hallen zal mij altijd bijblijven.”