Aanvoerder Niek Pot aan de bal namens Be Quick '28 in de wedstrijd tegen Z.A.C, waar zijn vader trainer is.
Aanvoerder Niek Pot aan de bal namens Be Quick '28 in de wedstrijd tegen Z.A.C, waar zijn vader trainer is. Foto: Pedro Sluiter

Geen discussie en geen plaagstoten aan ontbijttafel in huize Pot na vader-zoon-clash

· leestijd 2 minuten Sport

(door Mark de Rooij)

AMATEURVOETBAL

Het is in de slotfase nog even flink bibberen voor Niek Pot na een opportunistische zet van vader Arnie, maar de Z.A.C.-trainer en de aanvoerder van Be Quick ‘28 zijn het er de volgende ochtend snel over eens dat de 1-0 overwinning van Be Quick ‘28 dik verdiend is.

Er is geen discussie aan de keukentafel in huize Pot over welke partij het beste voetbal heeft gespeeld. “Hij was direct na de wedstrijd al heel realistisch. Natuurlijk baalde hij ervan, maar hij kon er mee leven”, zegt Niek over zijn vader. Die ziet dat Be Quick ‘28 heel ‘comfortabel aan de bal’ is en dat Z.A.C. daardoor enorm veel meters moet afleggen. Richting het einde van de eerste helft komen de bezoekers iets beter in het spel, maar met hernieuwde energie dendert Be Quick na de pauze er weer overheen. Na de schitterende treffer van Thymo Oorburg laat Be Quick kansen op 2-0 liggen en dat komt de piepjonge ploeg bijna duur te staan. 

Met een opportunistische zet brengt de Z.A.C.-trainer zijn oude liefde nog serieus aan het wankelen. Dat geldt niet in de laatste plaats voor zoon Niek, die het moeilijk heeft met invaller Onne van der Lei. Het krachtmens is verdediger van beroep, maar zeer nuttig als breekijzer.  ”Dat is een beest, die zet ik daar niet voor niks neer natuurlijk”, zegt Arnie. Zeven minuten voor tijd is Van der Lei dreigend als hij bij een vrije trap opduikt voor het Be Quick-doel, en twee minuten voor tijd schiet hij zelfs op de lat. “Dat was misschien teveel geweest”, zegt Arnie eerlijk. 

“Die jongen is een kilo of twintig zwaarder en ook nog iets groter dan ik. Dat is wel lastig, zeker als je zelf al zo moe bent”, zegt Niek. De centrale verdediger loopt in die slotfase, net als de meeste Be Quick-spelers, op zijn laatste benen. “Sprinten en explosief springen was er toen niet meer bij. Ik was blij dat het afgelopen was”, zegt Niek. “Maar het was een terechte overwinning. Tot aan minuut zestig, zeventig hebben we goed voetbal laten zien. Daarna werd het zwaarder”, aldus de man die vanwege een blessure bij Frank Oosterhof de aanvoerdersband draagt bij Be Quick ‘28. 

Daarmee treedt hij in de voetsporen van zijn vader, die ook jarenlang aanvoerder was van Be Quick ‘28. Arnie is later ook nog (vier seizoenen) hoofdtrainer en (één seizoen) jeugdtrainer bij de roodzwarten. Niet zo gek dus dat hij zich verplicht voelt om na de stadsderby even een praatje te maken in de bestuurskamer van Be Quick ‘28. “Dat moet dan even. Geen probleem hoor, maar je zit daar liever met een ander gevoel”, aldus de man die slecht tegen zijn verlies kan. Gelukkig voor hem is Niek niet het type dat nog wat zout in de wonde strooit. Plaagstootjes blijven dus uit zondagochtend aan de keukentafel. “Nee, zo is hij niet. Hij was natuurlijk wel hartstikke blij. Be Quick verdiende het ook meer. Ik heb er vrede mee.”

Be Quick '28 moet verdedigen.
Niek Pot (rechts) in duel met Stefan Kramer.