Salverda Trofee; Kardag leeft niet meer van goals, maar is nu vooral een verlengstuk van de trainer
(door Mark de Rooij)
AMATEURVOETBAL – Balletjeswachters, stormrammen, pinchhitters, werkpaarden en paradepaardjes. In het klassement van de Salverda Trofee vinden we doelpuntenmakers in allerlei gedaantes terug. In deze rubriek laat De Swollenaer het licht schijnen op een aanvaller met vier vaste vragen. Deze week: Özhan Kardag van CSV '28.
Het is even wennen voor de speler die bij zijn eerste seizoen in het prestatieve voetbal (2009/2010 bij WVF) een verpletterende indruk maakte en sindsdien altijd en overal de doelpunten aaneen heeft geregen. 146 goals is het totaal dat op VoetbalOost staat, maar de laatste jaren is daar -logischerwijs want corona- niet zoveel meer bijgekomen. Dit seizoen staat de teller ook nog maar op vier.
Kardag moet op dit moment Jay Frederiks (6) en Lars Ewalt (5) voor zich dulden qua doelpunten voor CSV '28, maar dat komt ook doordat hij dit seizoen voor het eerst op de voor hem ongewone positie van rechts- of linksbuiten is gezet. "Als puntspeler scoor je toch gemakkelijker", merkt Kardag, voor wie het niet meer alleen om goals draait. "Ik ben de oudste speler van het elftal en een verlengstuk van de trainer in het veld. Dat probeer ik wel te zijn in ieder geval", aldus de 32-jarige Zwollenaar, woonachtig op loopafstand van het CSV '28-complex.
Wennen is ook het spelen in de vierde klasse voor Kardag, die veertien seizoenen achtereen in de tweede klasse of hoger speelde, waarvan vier seizoenen in de hoofdklasse. "Het is een lager niveau, maar voor een aanvaller niet altijd gemakkelijker", aldus de man die als enige zowel de Salverda Trofee in Zwolle (2010/2011, 16 goals voor WVF in 1D) als in Kampen (2017/2018, 27 goals voor IJVV in 2H) wist te winnen.
Of hij volgend seizoen nog bij CSV '28 speelt, is de vraag, maar de kans dat Kardag het weer hogerop gaat zoeken is klein. "Ik bekijk het nu van jaar tot jaar, maar voetbal staat niet meer op één. Dat was vroeger wel zo, maar nu gaan werk, 'thuis', de kinderen voor."
Hoe oud was je toen je op voetbal ging en was het al snel duidelijk dat jij een doelpuntenmaker was?
"Ik begon op mijn vijfde bij Be Quick '28. Ik stond in de spits en scoorde gelijk veel. Daarna werd ik middenvelder, maar maakte ik nog wel de meeste goals. In de A1 (bij WVF inmiddels) werd ik weer terug gezet in de spits.
Hoe belangrijk zijn doelpunten voor jou?
"Als spits leef je van goals. Het is toch een bevrijding als je hebt gescoord, want daarvoor sta je in het veld."
Juich je altijd op dezelfde manier na een doelpunt?
"Ik heb niet echt een manier van juichen, Meestal is het gewoon met teamgenoten."
Wat betekent de Salverda Trofee voor jou?
"Ik heb een keer in Zwolle gewonnen, een keer in Kampen. Een derde keer zou natuurlijk leuk zijn, maar het is niet dat ik daar nu mee bezig ben. Eerder, toen ik vaker scoorde, was dat wel anders."