Jonge kinderen en afscheid nemen
Ouders worstelen nogal eens met de vraag of ze hun jonge kinderen wel of niet kunnen confronteren met het overlijden van opa of oma, of oude opa of oma, waar het om eigen grootouders gaat. Jonge kinderen gaan er doorgaans heel naturel mee om, op hun eigen tijd gaan ze kijken en dag zeggen bij de kist of het bed waar de overledene opgebaard ligt.
En dan vloeit er een traan, vooral als papa of mama geëmotioneerd zijn. Het volgende moment gaan ze weer op in hun eigen wereldje. Een mooie tekening in of op de kist, soms beschilderen ze de kist of wordt deze voorzien van verfhandjes, een klein gedichtje voordragen tijdens het afscheid, en het lezen van een boekje met de dood als onderwerp voorgelezen door een van de ouders. Dat zijn doorgaans de manieren waarop er vorm aan wordt gegeven.
En toen ontmoette ik Mila, een meisje van 7 jaar. Haar opa was overleden en oma, mama en papa waren verdrietig. Mila had voor allemaal een troostend woordje in de trant van "het komt allemaal wel goed, opa heeft nu geen pijn meer, hij leeft verder in ons hart".
Op de dag van het afscheid van opa reed ze op mijn uitnodiging met hem mee in de rouwauto, haar jongere zusje stapte ook in de auto vanaf de laan bij het afscheidspark naar het crematorium, samen opa vergezellen, dan was hij niet alleen.
In de aula van het crematorium staken de beide zusjes samen met mama de kaarsjes aan bij de kist van opa en heeft Mila samen met haar mama op indrukwekkende wijze, heel onbevangen voor een select gezelschap genodigden een prachtig prentenboek voorgelezen, ‘Wachten op Wolf’ over vriendschap, afscheid nemen, verdriet en leren doorgaan met het leven. Regelmatig draaide ze het boek naar het gezelschap om ze te laten meegenieten van de fantastische tekeningen, het was ontroerend en genieten voor alle aanwezigen. Ze kreeg applaus.
Na de korte plechtigheid wilde ze mee om opa naar de afscheidsruimte te brengen en daar heeft ze voorgoed dag gezegd. In het restaurant heeft ze van heel veel aanwezigen de complimentjes in ontvangst genomen voor haar prachtige verhaal voor haar opa. En opa, wat zou die ontzettend trots zijn geweest op zijn kleindochter, die zo jong als ze is, bij heel velen de juiste snaar heeft geraakt en op deze manier de krant heeft gehaald op deze afscheidspagina.