Directeur Bert Holthof neemt na 35 jaar afscheid van ‘zijn’ crematorium Kranenburg
· leestijd 3 minuten Algemeen(door Erik-Jan Berends)
BERKUM - Bert Holthof (67), directeur van crematorium Kranenburg, gaat na 35 jaar met pensioen. “Het is raar zeggen dat mijn werk mijn hobby is, maar het is wel mijn passie. Ik zag er tegenop met pensioen te gaan; ik heb het met zoveel plezier gedaan.”
Holthof werkte voor zijn aanstelling in de detailhandel en heeft in die periode veel marketing- en managementstudies gedaan. Hij was vooral actief in de branche met radio, tv en witgoed. “Ik had het idee om voor mezelf te beginnen. Mijn vrouw komt ook uit een middenstandsgezin en zei dat ze wel met me wilde trouwen, maar dat ik geen eigen zaak moest beginnen. Toen ik de vacature bij Kranenburg onder ogen kreeg, bleek ik exact over de juiste papieren te beschikken. Er kwamen zo’n honderd sollicitaties en ik zat bij de laatste acht. Na de psychologische test kwam ik als kandidaat uit de bus. Ik heb waarschijnlijk een heel goede dag gehad”, vertelt hij met een brede glimlach.
Niet iedereen zal meteen warmlopen voor de functie van directeur bij een crematorium. Holthof: “Voor mijn sollicitatie had ik me heel goed voorbereid. Gaandeweg begon het werk me steeds meer aan te spreken. Ik heb ook geen seconde spijt van mijn keuze gehad. De dagen zijn lang, maar vliegen voorbij. Het mooie van dit vak dat er veel dienstverlening bij komt kijken. We streven er naar dat families na de dienst het terrein verlaten met het gevoel ‘Het is goed zo’. Een ander aspect is het technische gedeelte van de functie dat mij ook erg goed ligt en ten derde het financiële. Er komt heel veel geld binnen en er gaat veel geld uit, vooral naar personeel, verbouwingen en onderhoud.”
De directeur is in april 1984 in dienst getreden. “De bouw van het crematorium was al begonnen, de laatste bouwvergaderingen heb ik nog meegemaakt. Eenmaal in dienst, heb ik meteen mensen aangenomen en hebben we opleiding gehad bij het crematorium in Dieren. Kranenburg is in september 1984 geopend. Voordien hebben we veel geoefend: hoe ontvang je de mensen, hoe doe je het met de muziek? Dat ging in die beginperiode heel anders dan nu. Als de familie in de aula kwam en er een bepaald muziekstuk gespeeld moest worden, drukte onze medewerker op een knopje, waardoor in de studio een lampje ging branden en een andere medewerker de bewuste plaat of band opzette. We zijn daar altijd heel zorgvuldig mee, omdat je een uitvaardienst nooit kunt overdoen. Tegenwoordig komen nabestaanden met een stickje en we hebben hier zelf zo’n veertigduizend muziekstukken in de computer.”
In dit vak heeft Holthof vaak gesprekken met nabestaanden die graag hun verhaal willen vertellen. “Dat heeft vaak wel impact. Het gaat over gevoelens. Dan moet je wel met beiden voeten op de grond blijven”, zegt hij. “Soms moet ik me daarna ineens weer met budgetten bezighouden. Met die omschakelingen moet je leren omgaan en dat is me goed gelukt. Ik denk dat me dat ligt. Als ik ’s avonds naar huis ga, doe ik mijn jas uit en laat ik de namen van die dag aan mijn jas hangen. Het is onderdeel van je werk.” Als memorabele momenten noemt Holthof bijvoorbeeld de keer dat een overledene met een helikopter werd gebracht als ook toen iemand een overledene bracht op een handkar. “Eveneens trof me de keer dat een kindje in een karretje achter een paardje werd binnengebracht. Heel indrukwekkend was tevens toen een overleden motorrijder in een zijspan werd gebracht. De parkeerplaats stond vol Harley Davidsons met ronkende motoren. Toen de zijspan kwam, was het ineens muisstil. Verder zijn het baby’s, kinderen en mensen die door ongelukken en ziektes overlijden die me het meeste raken. Onderling praten we daar over om dat goed te kunnen verwerken.”
Door het werk als directeur van crematorium Kranenburg is Holthof meer gaan waarderen en relativeren. “Laatst zag ik een weiland met paarden en ben ik gestopt om even te kijken hoe mooi dat was. En als er eens wat strubbelingen zijn, relativeer ik meer: er zijn altijd ergere dingen.” Toen hij 65 werd, heeft het bestuur hem gevraagd nog een jaar te blijven. “Inmiddels ben ik 67 en heb ik het stokje per 7 juni overgedragen aan mijn opvolger Fons Bergman. Hij werkt hier ook al sinds 1984 en ik heb er alle vertrouwen in dat hij mijn werk goed voortzet. Mijn laatste werkdag zou 1 oktober zijn, maar ik blijf nog een aantal uren per week actief voor advisering en ondersteuning.” Jaarlijks zijn er zo’n 1.150 crematies bij crematorium Kranenburg; sinds het begin ruim 32.000. “Voor meer dan de helft betreft het Zwolse families”, schat Holthof in. “Als PEC Zwolle-supporter kreeg ik daar onlangs wel een bijzondere beleving bij toen er een wave door het stadion ging. Er zitten dan dertienduizend mensen. Twee en een half keer dat aantal is hier gecremeeerd...”
Holthof neemt op geheel eigen wijze afscheid. “Al vijf weken bezoek ik mijn relaties en overhandig ze een Zwols drankje; een receptie wil ik niet. Als ik straks meer tijd heb, kan ik meer rust nemen en ook weer eens een boek lezen. Naast dat ik bij het crematorium actief blijf, zit ik in het bestuur van de Katholieke Bond van Ouderen (KBO) en daarvoor is ook heel veel te doen. Verder ben ik een echte doe-het-zelver: wat ik met mijn ogen zie, kan ik met mijn handen maken. Ook sport ik nog twee keer in de week. Ik moet oppassen dat mijn agenda straks niet weer overvol is.”
