Landu geniet van het moment

Zwolle - Debuteren voor PEC Zwolle, een eerste profcontract tekenen, voor het eerst in de basis staan in de IJsselderby en tegelijkertijd zien om te gaan met de slechte resultaten van zijn ploeg: voor Chardi Landu is het voetballeven momenteel een achtbaan. “Ik had al het gevoel dat ik er dichtbij zat.”

(door Erwin Dijk)

In de seizoensouverture tegen Vitesse maakte het grote publiek voor het eerst kennis met de 21-jarige aanvaller, toen hij een klein half uur voor tijd mocht invallen voor Gervane Kastaneer. “Vooraf had ik al een beetje spanning en toen de trainer riep dat ik moest gaan warmlopen werd dat nog wat erger. In het veld was het eerst nog wel wennen, maar daarna heb ik ook gewoon m’n ding gedaan.”

Enkele dagen later tekende hij zijn eerste profcontract en weer enkele weken later ruimde trainer Art Langeler een basisplaats voor hem in tegen Go Ahead Eagles. “Die wedstrijd was echt heel anders dan normaal, ik had best veel spanning. Je komt daar en dan zie je gelijk al die fans… Heel anders dan op tv. Ik vond het mooi, maar doordat we verloren hield ik er natuurlijk wel gemengde gevoelens aan over.”

Een beetje spanning, turbulentie en ook tegenslag in het leven is de jonge aanvaller wel gewend. Tien jaar was hij pas toen hij in de jeugd van Sparta Enschede werd opgemerkt door FC Twente. Een jaar lang liep hij stage bij de Tukkers, maar net toen hij definitief mocht aansluiten bij de jeugdopleiding, vertrok Landu met zijn moeder, broertje en zusje naar zijn vader in Londen. Die werkte daar al enige tijd en het gezin wilde weer samen zijn. “Aan de ene kant was ik blij om weer bij mijn vader te zijn, maar ik vond het ook jammer om weg te gaan uit Nederland. Ik zat eindelijk bij Twente en moest afscheid nemen van mijn vrienden. Toen zat ik ineens in Londen, dat was best moeilijk.”

De jonge Chardi ging voetballen bij een Londense amateurclub en ook daar viel zijn talent al snel op. Hij maakte de overstap naar de jeugdopleiding van Brentford FC, waar hij kennismaakte met het Engelse voetbal. “In Nederland ben je veel met de bal bezig en draait het om techniek. Daar gaat het veel meer om kracht en snelheid. Ik speelde tegen jongens die twee keer zo groot als ik waren.” Hoewel hij zich na verloop van tijd steeds meer thuis voelde in Londen, vrienden maakte en er ook leuke tijden had, verloor hij toch het plezier in voetbal en besloot hij te stoppen.

Toen hij in de zomer van 2015 terug was in Nederland besloot Landu het toch nog een keer te proberen, maar stages bij FC Twente liepen op niets uit vanwege de financiële problemen die daar de kop opstaken. De reddingsboei kwam uit Zwolle, waar trainer Gerhard Wermink op dat moment werkzaam was. “Hem kende ik nog van FC Twente. Ik heb contact met hem opgenomen, ik mocht meedoen met een toernooi en daarna mocht ik blijven. Daar ben ik hem heel dankbaar voor.”

Landu liet zijn familie achter in Londen en kwam terecht in een gastgezin. Ook bij PEC Zwolle kende hij gedurende zijn opleidingsjaren ‘goede en slechte tijden’, waarbij die laatste categorie veelal veroorzaakt werd door blessureleed. Twee keer raakte hij geblesseerd aan zijn knie en was een meniscusoperatie noodzakelijk. En ook afgelopen seizoen, toen hij met PEC Zwolle O-21 door de coronamaatregelen voornamelijk aangewezen was op trainingen, speelde de knie weer op. “Ik heb er veel met de dokters over gesproken en er is besloten om niet te opereren. Ik heb veel krachttraining gedaan en uiteindelijk is het goed gekomen.”

Niet alleen het gewricht zelf zorgde voor problemen, dé knie ging ook in zijn hoofd zitten. “Ik had er mentaal veel last van. Bij alles wat er gebeurde dacht ik: ‘Oh, toch niet de knie?’ Ik moest vrij leren denken en gewoon lekker voetballen. Dat gaat steeds beter en nu gaat alles de goede kant op.”

Wat heet: de aanvaller was een van de verrassingen van de voorbereiding, met onder meer een doelpunt in de oefenwedstrijd tegen Fenerbahçe. “Voor mij was het belangrijk om fit te blijven en me te laten zien op de trainingen. Ik heb alle oefenwedstrijden meegedaan, dus ik had al het gevoel dat ik er dichtbij zat en dat mijn debuut dit seizoen zou gaan komen.”

Zijn teller staat inmiddels op vijf wedstrijden en ondanks dat mooie aantal knagen de slechte resultaten ook hem. “Ik ben er pas net bij, maar we zijn een team dus ik voel me daar ook verantwoordelijk voor. Ik wil het team helpen met aanvallende acties, assists en doelpunten. Maar ik wil ook fit blijven en genieten van het moment.”