Een ode aan onverzettelijkheid: PEC Zwolle-Feyenoord 3-1
· leestijd 1 minuut Sport(door Mark van der Vegt)
ZWOLLE - Wat PEC Zwolle tegen Feyenoord laat zien, verdient niets meer dan een ode. Een lofzang in woorden over de daden van een elftal dat de schoonheid van strijd en daadkracht personifieerde. Het uitverkochte huis kreeg een versie van PEC te zien die het voetbalhart van trainer Ron Jans bijna een brok in zijn keel bracht: ‘Dit is misschien wel de mooiste wedstrijd in de drie jaar dat ik hier ben.”
Als iedereen uitblinkt, blinkt eigenlijk niemand uit: Lars Veldwijk scoort tweemaal en geeft een assist. Micky van der Hart ranselt met katachtige reflexen ballen uit zijn doel en werpt zich met leeuwenmoed voor aanstromende spitsen alsof er geen morgen meer zal komen. Wout Brama, de diesel op het middenveld, jaagt samen met de kleine Rick Dekker, als een ADHD’er met een treetje Red Bull achter de kiezen tegenstanders over het hele veld op en af; Ouasim Bouy verdeelt en heerst als een keizerlijke eindbaas in het centrum van de defensie, zijn kompaan Thomas Lam legt Kuyt aan banden. Dirk Marcellis zwoegt, zweet en sleurt als rechtsback terwijl een superieure Bart Schenkeveld net doet alsof linksback spelen helemaal zijn ding is. Wouter Marinus loopt ondertussen net zo gemakkelijk gaatjes dicht als dat hij zichzelf vrijloopt tussen de laatste twee linies van Feyenoord. Op linksbuiten dartelt Queensy Menig bijna ouderwets langs Bart Nieuwkoop en op de rechterzijde speelt Kingsley Ehizibue met de flair, de macht en de overtuiging van een gearriveerde profvoetballer. Ze blinken allemaal uit en tezamen zijn ze groter en sterker dan de som der delen.
Dat ze als collectief zo’n gedreven wedstrijd afleveren, heeft een klein beetje te maken met de grote ziekenboeg, waardoor strijd een nóg belangrijker ingrediënt werd, en deels met de naam en kwaliteit van de opponent. Want Feyenoord is het stadium van gevallen topclub dan wel ruimschoots gepasseerd, het blijft toch een aansprekende naam om tegen te spelen. “Ik ben Amsterdammer! Dus dan weet je het wel, dan ga je er tegen Feyenoord vol voor”, zegt Bouy. Woorden van gelijke strekking druppelen uit de mond van Mickey van der Hart: “Daar hoef je mij in ieder geval niet voor te motiveren”, aldus de doelman met Amsterdamse roots en een Ajax-verleden. “Da’s toch speciaal. Je staat net even wat anders op het veld. Vergelijk het maar met het gevoel van een Zwollenaar die tegen Eagles speelt.” Voor de goalie was het tevens een middag waarop hij revanche nam op zichzelf, en op de fout die hij maakte tegen Vitesse. Een leermoment noemt Van der Hart het ‘foutje’. “Er vol ingaan, ‘rücksichtlos’ zijn. En dat hebben we als team gedaan, dus dit is echt een zege van het collectief en een boost voor ons. Als we allemaal alles geven, kunnen we van iedereen winnen.”
