Ook zonder zaaltraining moet IFC Zwolle het kunnen redden in eerste divisie

ZWOLLE – Natuurlijk zou IFC Zwolle baat hebben bij een wekelijkse training in de zaal, maar veldvoetbal, werk en gezin maken dat streven vrijwel onmogelijk. Ook zonder die training hoeven de Zwolse zaalvoetballers niet bang te zijn voor de eerste divisie, zo laten ze vrijdagavond zien in het Landstede Sportcentrum.

Het eerste punt van het seizoen, na twee nederlagen, zorgt allerminst voor blijdschap bij de nieuwkomer op het tweede nationale niveau. Sterker nog, de 2-2 tegen Texel '94 smaakt als een bedorven grapefruit: bitter en zuur. Hier wreekt zich niet een gebrek aan trainingsarbeid, maar een gebrek aan scherpte voor de goal. Het zit ook niet mee. Wahid Shimeri, uitblinker aan Zwolse zijde, schiet drie keer op de paal. “Dit hebben we aan onszelf te danken”, is het eensluidende commentaar na de wedstrijd waarin Zwolle in de laatste twee minuten een 2-0 voorsprong uit handen geeft. Met 1:36 op de klokken benut Texel '94 een omstreden strafschop en met nog 59 tellen te gaan schieten de ervaren bezoekers een 10 meter-trap laag in het hoekje.

Natuurlijk is het een kwaliteit van de eilandbewoners, die blijven gaan en de hoop op een resultaat niet opgeven, maar dat Zwolle van de vele grote kansen in de tweede helft er slechts eentje benut en daardoor alsnog het deksel op de neus krijgt is eigen schuld, dikke bult. Jeffrey de Nooijer, Pasqinal Gesu, Caleb Rahajaan en Yassine Assa: ze verspelen de mooiste kansen.

De enige bal die erin vliegt na de pauze is niet eens een kans te noemen. Een uittrap van de uitstekende doelman Alex Grafhorst wordt door Assa gelukkig verwerkt tot doelpunt. Meespringend met de doelman verlengt hij de bal onbewust tot over de doellijn. “Ik denk 'ik gooi gewoon die honderd kilo erin'”, lacht Assa. Van een overtreding, waar de Texel-spelers om smeken, is volgens hem geen sprake: “Ik spring gewoon omhoog. De keeper springt mee. Ik weet niet wat hij daar precies doet.”

Over de omstreden strafschop en de zesde overtreding die tot de 10 meter-trap leidt, hoeft Assa het niet zo nodig te hebben. “We moeten onszelf gewoon belonen. Dat is het verhaal.”

De man die samen met Jesse Betaze de drijvende kracht is achter IFC Zwolle ziet zijn team deze avond goed meegaan in het fysieke spel en het hoge tempo, dat in de eerste divisie gevraagd wordt. “Het is wennen dit seizoen. In de eerste duels werden we wel een beetje overrompeld”, aldus Assa, die bij de tegenstanders tot dusverre meer automatismes en ingeslepen patronen ziet. “Teams vallen ergens op terug. Urk bijvoorbeeld was technisch minder dan wij, maar had een goede tactiek bedacht om onder de druk uit te voetballen.”

Straatvoetbal vs tactiek

IFC, dat het vooral moet hebben van straatvoetbalkwaliteiten en een hecht team waarin de spelers elkaar goed kennen en makkelijk weten te vinden, ontbeert dat soort tactische handvaten. Daarvoor is training vereist en daar knelt nu juist de schoen. “Het zou mooi zijn als we wekelijks konden trainen, maar ik denk niet dat dat haalbaar is met al die veldvoetballers”, zegt Assa.

Dani Lohman beaamt dat het een uitdaging is naast veldvoetbal, werk en gezin, maar staat er wel voor open. “Het is wel wenselijk ja. Als team zijnde zit het wel goed, maar tactisch -looplijnen bij vrije trappen en corners enzo- kan het nog beter”, aldus de voetballer van zondaghoofdklasser Alcides.

Veld of zaal

“Voor mij zou het moeilijk worden”, zegt Jeffrey de Nooijer, die de eerste twee duels van het seizoen al moest missen vanwege andere verplichtingen. “Fysiek en conditioneel is het geen probleem, maar ik ben bijna dertig. Met werk en gezin erbij is dat lastig. Dan zou ik een keuze moeten maken tussen veld en zaal... Tsja, het is allebei hartstikke mooi”, mijmert De Nooijer.

Volgens de spits van Zwolsche Boys is IFC ook zonder training goed genoeg voor de eerste divisie. “Makkelijk zou ik niet zeggen, maar als ik deze wedstrijd zie, moeten we er zeker in kunnen blijven.”