Sinterklaas neemt boek 'Zwolle jaren later' in ontvangst
· leestijd 2 minuten Algemeen(door Enrico Kolk) ZWOLLE ? Hoe een biertje drinken met je uitgever kan leiden tot een pakkend plan, bewijst fotograaf Joop van Putten. Hij maakte het boek ?Zwolle jaren later'. Al brainstormend kwamen ze op het idee om een boek te maken met foto's van vroeger en nu.
?We hebben het idee dat er heel veel belangstelling is voor vroeger?, vertelt Van Putten, die daarmee verklaart wat de reden is voor het maken van dit boek. De foto's die in het boek staan, zijn allemaal gemaakt vanuit hetzelfde punt waar de fotograaf ook vroeger stond. ??Als we het doen, moeten we dat zo nauwkeurig mogelijk doen' was het idee?, zegt hij. ?Ongeveer is niet goed genoeg. We moeten het standpunt van de fotograaf hebben.? Het volledige boek bestaat uit 164 foto's: 82 oude en 82 nieuwe foto's. ?Dat is veel meer werk dan je denkt?, zegt de fotograaf. ?Het was de uitdaging niet alleen de positie van de fotograaf te vinden, maar ook zijn perspectief, zijn uitsnede en dus zijn brandpuntsafstand zo goed mogelijk te benaderen. Voor sommige foto's ben ik wel vier keer terug geweest. De ene keer was het licht niet goed, de andere keer stond er van alles in de weg of was het weer niet goed. En regelmatig had ik toch het standpunt of het perspectief niet helemaal goed getroffen. Alle foto's zijn gemaakt door goed te kijken.? Dat werd Van Putten soms zelfs onmogelijk gemaakt. ?Zo wilde ik eens een foto maken, waarbij ik nu midden in de V&D zou moeten staan?, glimlacht hij. Van november tot november werkte hij aan het boek. De eerste foto maakte hij in februari van dit jaar. ?Daarvoor kwam de selectie. Ik had de keuze uit 13.000 foto's.?
De fotograaf heeft geprobeerd zoveel mogelijk ?beeldrijm' in zijn boek te krijgen. Als op de oude foto mensen stonden, probeerde hij op de nieuwe foto ook mensen op dezelfde plek te krijgen. De verschillen tussen vroeger en nu zijn daardoor nog meer zichtbaar. ?Zo staat op de oude foto bij het station de paardentram. Nu staan daar bussen?, vertelt hij. Maar waarom beeldrijm? ?Dat is de grap?, lacht hij. ?Het maakt de gelijkenis groter, maar tegelijkertijd ook de verschillen.?
Als Van Putten op pad ging voor een foto, had hij altijd zijn iPad bij zich met daarop de oude foto. Dat leverde soms mooie herinneringen op. ?Dan kwamen vooral bij de oudere Zwollenaren de verhalen los. Zoals de dame in de rolstoel die vertelde dat ze nog met het binnenvaartschip bij het Hopmanshuis had gelegen, of de man die als kind vaak met het pontje de Willemsvaart was overgestoken?, schrijft Van Putten in zijn boek.
Bewust koos Van Putten ervoor op de ene bladzij de oude en op de andere bladzij de nieuwe foto te zetten. Niet, zoals op de omslag, gecombineerd. ?Omdat je dan steeds foto's voor de helft hebt?, legt hij uit. ?Als je de oude foto naast de nieuwe zet, ga je kijken wat er is veranderd. Dan wordt het een zoekplaatje. Op de omslag heb je dat nu niet.?
Juist deze zoekplaatjes zorgen ervoor dat ook de lezer ziet wat er is veranderd. ?Wat er is veranderd, is soms heel goed, maar soms ook een spijtige constatering. Ik heb nergens in het boek een oordeel gegeven over wat fout of goed is. Het is niet aan mij om daarover te oordelen?, zegt Van Putten. De toren van de Sint Michaëlskerk, 120 meter hoog, die tot 1965 in Zwolle te vinden was, komt enkele malen terug in Van Puttens boek. ?Die was beeldbepalend voor Zwolle, maar is nu weg. Op die plek staat nu de betonnen kolos van V&D en Xenos. Zo heeft het boek nog wel wat aardigheden en wetenswaardigheden.?
Het eerste exemplaar van het boek is zaterdag overhandigd aan Sinterklaas. ?Dat heeft mijn uitgever geregeld?, besluit de fotograaf.
