Column Van de tribune: Joelen, jubelen en juichen
· leestijd 1 minuut AlgemeenOnverwachte en lelijke overwinningen in het voetbal worden het luidst bejubeld. Jubelen kent verschillende gradaties: van joelen naar juichen tot brullen. Dat laatste gebeurde zaterdagavond bij PEC Zwolle tegen Heracles nog eens in de overtreffende trap in de 92ste minuut. Onze aanvoerder bekroonde het derde opwindende moment van de wedstrijd met een rake strafschop.
Daarvoor hadden we vooral gejuicht toen de treffer van Heracles werd afgekeurd. Wij jubelden sarcastisch toen de tegenpartij een strafschop miste. Wij konden er niet mee zitten dat onze blauwwitte helden stuk voor stuk door het oog van de naald kropen. Eindelijk hing het geluk aan ons achterwerk en hadden we alle reden om te zingen, te klappen en met onze armen te zwaaien als dronkenmannen, beneveld door geluk. We wonnen voor het eerst dit seizoen dus kleurden de wangen van supporters van asgrauw naar blozend rood.
De wedstrijd kreeg een weergaloze ontknoping die eigenlijk niet paste. Het cliché van kers op de taart mag in de tas blijven. We hebben namelijk met z’n allen zitten kijken naar een wedstrijd die het woord schouwspel nauwelijks waard is. Het gezicht van de supporter die al sinds mensenheugenis voor mij zit op de tribune en echt altijd optimistisch is, stond in de rust op standje wanhoop. In een lang verhaal zei hij het niet meer te weten na de beroerde eerste helft.
De tweeëntwintig spelers inclusief het arbitrale trio hadden ons niet weten te vermaken. Het degradatiespook zat op hun schouders, waardoor zij kilo’s spanning met zich mee zeulden. Het latjetrap in de rust op het veld was vele malen aantrekkelijker. Ook de tweede helft was het aankijken niet waard. Tot de 63ste minuut toen Heracles alle pech van de wereld had met een afgekeurd doelpunt en wat later een gemiste strafschop. Wij schreeuwden onze kelen schor en schoven naar het puntje van onze stoel. Voetbal kan zo wreed zijn als een leeuw op de savannen die een dartele antiloop de keel doorbijt.
Ons middenveld was de zwakke schakel en de verdedigende keuzes van de trainer verbaasde me. Dat besef komt nu weer een beetje boven na een dolle avond. We zijn er nog lang niet. Gisteren speelde onze trots voor de beker en dit weekeinde wacht Alkmaar. Wanhopen hoeven we nooit. Dat hebben we zaterdagavond beleefd.
Anton Cramer
