Mees de Wit stoomt op over de linkerkant. De Amsterdammer werd opgeleid als linksbuiten, maar werd in Portugal linksback.
Mees de Wit stoomt op over de linkerkant. De Amsterdammer werd opgeleid als linksbuiten, maar werd in Portugal linksback. Foto: Raymond Smit

Mees de Wit: ‘Ik hoefde niet lang te denken’

· leestijd 3 minuten Algemeen

Na een weekend met interlandvoetbal hervat PEC Zwolle zaterdag de competitie met een thuisduel tegen Ajax. Het wordt hoe dan ook een bijzondere wedstrijd voor Mees de Wit, die jarenlang met trots het Amsterdamse rood-wit droeg. “Natuurlijk vind ik het nog altijd jammer dat ik het eerste elftal niet gehaald heb.”

door Erwin Dijk

Voor PEC Zwolle is het wellicht niet het beste moment om een topploeg als Ajax te treffen. Met nul punten uit drie wedstrijden en zonder een doelpunt op de teller kan de seizoensstart als ronduit belabberd gekwalificeerd worden. Toch kijkt Mees de Wit uit naar het weerzien met zijn jeugdliefde. Nadat hij bij FC Weesp was begonnen met voetballen, speelde hij maar liefst elf seizoenen voor de Amsterdammers. Als linksbuiten fladderde hij er door de jeugdopleiding. “Dat was een fantastische tijd, met heel veel mooie toernooitjes, kampioenschappen en alles wat erbij hoort. Als je er zo lang speelt dan lijkt het op een gegeven moment normaal, maar dat is het natuurlijk niet. Het was heel bijzonder om mee te maken.”

Zoals zoveel talenten leek De Wit op weg naar de Johan Cruyff Arena, maar juist toen hij voor Jong Ajax zijn debuut in de Keuken Kampioen Divisie maakte, kwam de klad erin. In het seizoen 2017-2018 speelde hij uiteindelijk maar vijf competitiewedstrijden. Volgens De Wit kwam dat omdat hij in de pikorde als linksbuiten Dennis Johnsen voor zich had, die later nog een seizoen met weinig succes in Zwolle zou doorbrengen. “Dennis was voor 2 miljoen gehaald en hij bleef maar spelen. Voor mij was het niet zo’n lekker jaar, vooral mentaal was het lastig. Maar we zijn wél kampioen geworden.”

Zijn contract liep af en van een debuut in het eerste elftal zou het niet meer komen. “Dat vind ik nog altijd wel erg jammer, want als kind is dat toch waar je van droomt. Maar misschien keer ik er ooit nog wel een keer terug. Wie weet…”

Amper 20 jaar oud besloot de Amsterdammer zijn vleugels uit te slaan en te gaan voor een buitenlands avontuur in Portugal. Bij Sporting Lissabon kwam hij in het beloftenelftal terecht, waar hij van linksbuiten al snel werd omgeturnd tot linksback. “Dat gebeurde op een training voor een wedstrijd tegen Benfica. De trainer zei: ‘Mees, ga maar linksback staan’. Dat ging goed en vanaf toen is het nooit meer anders geworden.”

Zijn Portugese periode werd er een met ups en downs. Zo kwam hij aan het einde van zijn eerste seizoen zelfs even bij PEC Zwolle terecht, waar hij een stage van enkele weken afwerkte. “Ik had op dat moment twee linksbacks voor me, waardoor ik niet aan spelen toekwam. In Zwolle heb ik destijds een leuke periode gehad en sindsdien is Mike Willems mij blijven volgen.”

Een jaar later werd De Wit verhuurd aan het Spaanse Orihuela, dat uitkomt in een lagere divisie. Het werd geen succes, want kort nadat hij arriveerde brak de coronapandemie uit. “Ik had nog geluk. Toen de competitie werd stilgelegd vroeg ik aan de president of ik een paar dagen terug naar Nederland mocht omdat er toch niet gevoetbald werd. Twee dagen later ging alles op slot, dus toen had het niet meer gekund. Nu zat ik tijdens de lockdown lekker in Nederland.”

Zijn laatste seizoen maakte veel goed, want De Wit was basisspeler bij het beloftenteam en trainde mee met het eerste elftal. “Ik heb al met al een mooie tijd gehad in Portugal. Het is een mooi land, ik heb er veel vrienden gemaakt, het weer is altijd goed en het eten is lekker. Natuurlijk heb ik er ook wel moeilijke momenten gehad. Wanneer je speelt en alles gaat lekker dan is het mooi, maar wanneer je niet speelt dan denk je toch regelmatig: ‘Wat doe ik hier eigenlijk?’”

Afgelopen zomer wilde de Amsterdammer dan ook graag ‘lekker terug naar Nederland’. De Portugezen lieten hem transfervrij vertrekken, PEC Zwolle toonde interesse en De Wit streek neer aan de voet van de Peperbus. “Ik kende de club natuurlijk al en in de gesprekken merkte ik dat ze me echt graag wilden hebben. Daarom hoefde ik ook niet lang na te denken.”

Hoewel hij voorlopig nog in Amsterdam blijft wonen, heeft De Wit het in Zwolle prima naar zijn zin. “Het voelt goed om hier te zijn. Ik speel in de basis van een ploeg op het hoogste niveau in Nederland. Dat is heel belangrijk voor me. In de eerst wedstrijden liep het natuurlijk nog niet zoals we gehoopt hadden. Die andere ploegen waren niet per se beter, we hebben het vooral zelf laten liggen. Nu hebben we er nog een paar spelers bij gekregen. Hopelijk kunnen zij ons verder helpen.”