De trein van Swol 1894 is drie jaar geleden gaan rijden en is nog niet gestopt
· leestijd 2 minuten Sport(door Mark de Rooij)
ZWOLLE – ‘Daar zijn we weer, Zwolse malloten’. Het Zwolse ‘volklied’ klinkt regelmatig bij Zwolse sportsuccessen, maar als het ‘daar zijn we weer’ ergens op van toepassing is, dan is het wel op de waterpolovrouwen van Swol 1894. Een derde kampioenschap op rij veroverden zij zaterdag in zwembad De Vrolijkheid. Na de zomerstop speelt de ploeg van trainster Mieke van der Sloot op het tweede nationale niveau. "De rek is er nog niet uit", denkt de oud-international.
Waar ligt het plafond? Dat is de vraag die opdoemt na de derde titel op rij. Een kampioenschap dat door een 8-6 overwinning op directe concurrent LIVO wordt bezegeld. De overmacht is niet zo groot als in de vorige twee seizoenen (ongeslagen kampioen), maar met nog drie wedstrijden te gaan is de titel toch al weer lekker op tijd in bezit. “Wij horen in die overgangsklasse thuis”, verwacht Van der Sloot, die voor de camera van RTV Oost een kleine ‘trip down memory lane’ maakt. Drie jaar geleden keerde ze terug in Zwolle. “Ik had wel zo mijn twijfels, maar ik ben vol goede moed begonnen. En die meiden gingen vol goede moed met mij mee. De trein is gaan rijden en is niet meer gestopt. De meiden geven me zoveel energie. Ik vraag zoveel van ze, maar ze blijven maar gaan. Ze trainden één keer in de week en nu drie keer, met daarnaast nog krachttrainingen”, jubelt Van der Sloot, die zelf ook veel geeft. “Maar die meiden geven me juist energie.”
Een van die meiden is Annemarie Worst. Het zusje van heren1-speler Michiel kan zich nog niet zo lang waterpoloster noemen. Als wedstrijdzwemster voegde ze zich drie en een half jaar geleden bij de selectie en daarin maakte ze gigantische stappen. “Toen Mieke erbij kwam werd het allemaal serieuzer. Ik heb op redelijk hoog niveau gezwommen dus ik wou graag wat bereiken. Toen ben ik er voor gaan werken en heb ik zoveel mogelijk gespeeld, aanvankelijk in het eerste én het tweede, om die vaardigheden te blijven ontwikkelen. Als je dan in deze wedstrijd mee mag doen en kan scoren, dat is.... ja, een droom.”
De treffer van Worst in de kampioenswedstrijd is de 4-4 en zorgt voor een explosie van vreugde op de volgepakte tribune, en bij Van der Sloot. Die springt een gat in de lucht. “Ik scoor niet heel vaak, dus daar was ik echt heel blij mee. En Mieke ook ja”, glundert Worst.
De treffer markeert het einde van een moeilijke periode voor Swol, dat na een 2-0 voorsprong de zenuwen de baas laat worden en met 2-4 achterkomt. Pas aan het einde van periode twee herpakt de thuisploeg zich, en na de pauze loopt Swol uit naar 6-4 dankzij treffers van Ella Spijkerman en Rowan van der Huure. Na de 7-5 van Van der Huure, een knappe redding van doelvrouw Elsah Nijdam en de 8-5 van Spijkerman kan het feestscenario in gang worden gezet.
