Geen waaiers en vorst maar wel genieten bij lenteachtige Ster van Zwolle
· leestijd 2 minuten Sport(door Harry Bouwhuis)
ZWOLLE - De Ster van Zwolle 2018: ijs in de schoenen, bivakmutsen en tien graden vorst. Een jaar later een strakblauwe lucht, de lentezon en puike omstandigheden. In 59 edities van de Ster van Zwolle zijn alle weersscenario’s al eens langsgekomen. "Dat is juist ook de charme van De Ster", zegt organisator Jan van Ommen bij de start op het zonovergoten Grote Kerkplein in Zwolle.
Geen zorgen dus over sneeuw, ijzel en bevroren ledematen. Van Ommen staat opgewekt bij de inschrijving in de Zwolse binnenstad. ”Ook met deze weersomstandigheden zal het niet saai zijn. De echte tempobeulen en rappe mannen zullen altijd hun kans ruiken en pakken.” Bij de deelnemende Zwollenaren ontbreekt de geblesseerde IJsselstreek-coureur Bas Tietema. Met een wildcard zijn wel De Hanzerenners opnieuw present. De bescheiden Zwolse formatie is vooraf vol goede moed. Niet voor een aansprekende klassering want illusies zijn er niet. De Ster is van een andere orde dan een trainingskoers in Sleen. Finishen voelt hetzelfde als winnen. Kopman Heini Koornberg is best optimistisch. ”Ik verwacht dat vier Hanzerenners hem gaan uitrijden.” Ook Raymond Koch, die vorig jaar al na luttele kilometers in het Zwolse centrum moest afhaken wegens materiaalpech, ziet het wel zetten. ”Als we in een mooi pelotonnetje komen zie ik best kansen met wat mannetjes over de meet te komen.”
Richting Windesheim wordt er na het opheffen van de neutralisatie onder ideale weersomstandigheden direct volle bak gekoerst met veel demarrages. Het zijn de schermutselingen naar uiteindelijk een kopgroep waarin sterke mannen van alle topploegen zijn vertegenwoordigd zoals Metec-TKH, Alecto Cyclingteam en de Vlasmanformatie. De voorsprong van de twaalf en later elf vluchters slinkt bij Kampen richting de dijk naar Zalk snel van vier naar anderhalve minuut. Het is het sein voor Beau Duvigneau van Vlasman om op avontuur te gaan. Op de dijk richting Zalk met de wind vol op kop pakt de Zutphense coureur veertig seconden en bouwt die marge snel uit naar anderhalve minuut. Terug in Zwolle met nog zeven kilometer voor de boeg lijkt de dappere poging beloont te worden. Met het in de slotfase vraatzuchtige peloton wordt de strijdlustige vluchter en het restant van de kopgroep ingerekend. Oud Roompot- prof Coen Vermeltfoort uit Schuinesloot maakt, nu koersend voor Alecto, de sprint bekwaam af. Na Rudi Kemna in 2001 krijgt De Ster eindelijk weer eens een Overijsselse winnaar.
Als de stofwolken van de aansprekende finale zijn opgetrokken finishen de mindere goden. Heini Koornberg blijkt de enige Hanzerenner die de koers voltooit. Zijn ploeggenoten houden het na bijna honderd kilometer voor gezien. Raymond Koch moet in de buurt van de Lemelerberg zelfs al afstappen. Koornberg (40) is na afloop bijkans lyrisch over de entourage. “Heel veel publiek en zoveel mensen van De Hanzerenners in de outfit van de club, vooral ook jeugd. Een betere stimulans is er niet. Dit was koersen op eredivisieniveau. Daar zitten wij een flink aantal klassen onder. Vorig jaar was het overleven met die kou”, weet Koornberg. “Bij dit mooie weer zonder veel wind en waaiers wilde niemand lossen, vooral in het begin niet. Het was een ‘rollercoaster’, heel nerveus en soms angstaanjagend snel met gemiddeld zestig kilometer per uur. Ik ben desondanks netjes gefinisht in het peloton. ‘Je ziet er fris uit’, zei mijn vrouw toen ik thuiskam. “Ik beschouw het maar als een compliment.” Zwollenaar Martijn Knol, uitkomend voor WV De Kannibaal, eindigde op plek 83.
