Avontuurlijke vakantie wordt Assendorper bijna fataal
· leestijd 1 minuut Algemeen(door Aliëtte de Vries)
ZWOLLE - Assendorper Justin Dorneanu hield altijd al van avontuurlijke vakanties maar toen hij het idee opvatte een rotspartij in het noordelijk Oeralgebergte in Rusland te bezoeken, wist hij niet dat hij in onmogelijke omstandigheden terecht zou komen. Hij schreef hierover het boek 'Van Manpoepoenjor naar Djatlovpas'.
“Misschien is het wel ter compensatie van mijn kantoorbaan” zegt Justin lachend. “Ik had al veel avontuurlijke vakanties achter de rug toen ik op internet de indrukwekkende rotsformatie van Manpoepoenjor tegenkwam. Het leek me geweldig om die te gaan zien”
Hij vond een oud blog van een Rus genaamd Anton die de reis wel wilde organiseren. Dat leidde tot de eerste poging in 2017 die strandde op enkele tientallen kilometers voor het einddoel omdat de klaarliggende hovercraft het niet deed. "De mythische rotsformatie bleef in mijn achterhoofd zitten en in 2019 besloot ik een nieuwe poging te wagen met deels nieuwe reisgenoten. Opnieuw georganiseerd door Anton die zelf ook meeging wat mij een gerust gevoel gaf.”
Helikopter
Vanaf het begin ging er echter van alles mis. Overnachtingsplekken veranderden voortdurend. Vervoer bleek niet of anders geregeld te zijn. En eenmaal met de helikopter aangekomen in Manpoepoenjor bleken de beloofde gids, tenten en het voedsel niet aanwezig.
Expeditie
“Daar stonden we dan, in de middle of nowhere. Het plan was dat we honderd kilometer terug zouden lopen naar Djatlovpas. Gelukkig kwam het eten wel alleen was het geen eten wat afgestemd was op een expeditie, zakken aardappelen enzo. Veel te zwaar. Ons werd verteld dat we het pad moesten volgen en dat er hutten zouden zijn waar we konden slapen. Het gebied zal vol beren met jongen dus het was zaak voor donker aan te komen. Met deels achtergelaten voedsel gingen we op weg. Het pad bleek een smal paadje met ietwat platgetrapt gras. Al snel bleek dat Anton erg langzaam liep. Hij had nieuwe, niet ingelopen schoenen aan wat hem grote blaarproblemen bezorgde. Tot overmaat van ramp sloeg het weer om en konden we geen hand voor ogen meer zien. Het leidde tot moeilijke keuzes. Samenblijven of opsplitsen. Anton achterlaten om zelf te overleven of samenblijven. Toen we met veel moeite, hongerig, het eindpunt bereikten bleek er niemand te komen om ons op te halen. Via een satelliettelefoon bleven we SMS’en maar er kwam niemand.”
Ambassade
Uiteindelijk is de groep gered na het sturen van sms-berichten naar het thuisfront die de ambassade inschakelde.
Hoe het avontuur van de mannen precies is gegaan, is te lezen in het boek 'Van Manpoepoenjor tot Djatlovpas', ISBN 9789464038934.
