Vader en zoon Van der Steege hebben geen moeite om de rollen gescheiden te houden
· leestijd 2 minuten Sport(door Mark de Rooij)
AMATEURVOETBAL
Na dit seizoen krijgt WVF-spits Dani van der Steege voor het eerst bij de senioren te maken met een andere trainer dan zijn vader Marcel. De twee hebben er naar eigen zeggen nooit moeite gehad om de rollen van vader/zoon en trainer/speler gescheiden te houden, zo vertellen ze na de winst in de stadsderby tegen ZAC (3-1).
WVF lijkt in de beginfase van het duel tegen ZAC op de ploeg die voor de winterstop zo vaak onnodig punten laat liggen, maar een rake kopbal van Dani van der Steege (de 1-1) zet de thuisploeg in Westenholte op het spoor van een verdiende overwinning. Na de winnende 1-2 tegen Enter Vooruit is de spits voor de tweede week op rij trefzeker en die lijn hoopt hij nu eens voor langere tijd door te trekken.
Sinds trainer Marcel van der Steege zijn zoon in het seizoen 2019/2020 heeft laten debuteren in WVF 1 is de twintigjarige Dani geteisterd door blessures. “Vier weken geleden had ik nog gekneusde ribben. Daar ben ik net van hersteld. Ik heb van alles, het is iedere keer dat ik van blessure naar blessure leef. Het lijkt me lekker als ik eens langere tijd blessurevrij kan spelen. Dat heb ik al sinds mijn tiende. Ik heb er mee leren leven, maar het lijkt me wel heerlijk om mezelf een seizoen lang te kunnen bewijzen”, zegt Dani, die begon bij SVI en in de E’tjes werd opgepikt door PEC Zwolle. Daar speelde hij samen met onder meer Thomas van den Belt, Seppe van den Berg en Eliano Reijnders voordat hij in de A’s naar WVF ging en aan een carrière in het amateurvoetbal begon.
“Ik had net weer een blessure gehad en het leek niet meer verstandig om zo hoog te voetballen”, vertelt Dani. “Ik had een jumpers knee, overbelasting aan de knie. Het heeft toen veertien maanden geduurd voordat ik weer een wedstrijd kon spelen.”
Strikte afspraak
Van vader Marcel kreeg Dani een kans in de hoofdmacht van WVF. Een situatie die tot scheve ogen zou kunnen leiden bij andere spelers van de tweedeklasser, maar daar is nooit sprake van geweest. Mede dankzij de strikte afspraak dat ‘zodra er een voet wordt gezet op het sportpark, de verhouding is veranderd’. “Dan ben ik niet meer zijn vader, maar de trainer. Ik wil mezelf recht in de spiegel kunnen kijken en iedereen recht in de ogen kunnen kijken. Dat zou ik niet kunnen als ik hem zou voortrekken. Ik heb er geen moeite mee om het te scheiden. Als er al iets zou zijn, denk ik eerder dat hij er last van heeft dan gemak. Richting hem ben ik misschien nog wel eens kritischer dan naar anderen”, zegt Marcel.
Dani bevestigt dat beeld. “Ik heb juist het gevoel dat ik harder moet werken dan een ander om er in te staan, omdat ik (ook) wil voorkomen dat mensen denken dat ik word voorgetrokken.”
‘Alles bezet’
Na de zomer hoeft de spits daar zich geen zorgen meer over te maken. Vader Marcel is bezig aan zijn vierde en laatste seizoen bij WVF en gaat er overigens niet vanuit dat hij volgend seizoen ergens voor de groep staat. “Vrijwel alles is al bezet, dus die kans is heel klein.” Of de wegen van de ervaren trainer en zoon Dani elkaar nog eens gaan kruisen, durven de twee niet te zeggen.
Dani en Nick
“Dani gaat zijn eigen weg bewandelen. Ik ga mijn eigen weg en als dat toevallig weer samenkomt is dat zo, maar dat zoeken we niet op”, zegt Marcel, die nog een voetballende zoon heeft. De achttienjarige Nick doet het dit seizoen goed in het eerste van SVI, dat speelt in de eerste klasse, een trede hoger dan WVF. Dani noemt het een droom om ooit nog eens samen te spelen. “Ja absoluut. Wanneer dat gaat gebeuren weten we echt niet. Hij doet het heel goed bij SVI, staat gewoon in de basis. Hij is een echte verdediger en ik een echte aanvaller, thuis gaan we wel eens even oefenen. Ik ben doodsbenauwd voor hem haha, zo’n verdediger is het.”
2H: WVF - ZAC 3-1 (2-1). 14. Rik van Dalfsen 0-1, 19. Dani van der Steege 1-1, 24. Hessel Berends 2-1, 52. Dean Vreugdenhil 3-1 (strafschop).
