‘Het had nu moeten gebeuren, maar die kans heb ik niet gekregen’

(door Mark de Rooij)

PEC ZWOLLE 

Hij is dankbaar voor het feit dat hij met zoveel goede trainers heeft mogen werken en het voelt raar om de club te verlaten die voor hem als ‘thuis’ voelt en waar hij op de fiets naar toe kan. Maar toch ligt er ook een smet voor Gert Peter de Gunst op zijn tijd bij PEC Zwolle. Hij had namelijk heel graag de kans gekregen als hoofdtrainer. “Er zijn clubs die durven het wel aan om een assistent voor de groep te zetten.”

Met een 1-0 overwinning (om des keizers baard aangezien plaats dertien al vast stond) tegen FC Groningen nam de 53-jarige Zwollenaar afscheid van de club die hij veertien jaren diende als jeugdtrainer en assistent-trainer en daarvoor ook nog als speler. Als er in de exodus van PEC’ers dit seizoen iemand is, die het verdiende om afscheid te nemen in een vol stadion, uitgezwaaid door 14.0000 supporters, dan is het De Gunst wel.

Je hebt aangegeven toe te zijn aan nieuwe stap in je carrière. Wat is jouw ambitie? 

“Ik zou heel graag zelf aan het roer willen staan. Met de rugzak aan ervaringen die ik heb opgedaan, denk ik dat het voor mij nu de juiste stap is.”

Ben je al in beeld bij een club of zelfs al ergens in gesprek?

“Er speelt wel een aantal dingen, maar daar kan ik nog niks over zeggen. Ik hoop dat daar snel duidelijkheid over komt.”

Hoe hoog of hoe laag ligt de lat voor jou?

“Ik besef me heel goed dat een club in de eredivisie mij niet gaat aanstellen als hoofdtrainer. Het zou mooi zijn om dat een niveautje lager, in de Keuken Kampioen-divisie, te mogen doen. Dat zou voor mij al prachtig zijn. Een kans is een kans.”

Twee jaren geleden was je heel dichtbij een overgang naar AZ, om assistent te worden van Arne Slot. Is dat ook nog iets waar je voor open staat?

“Ja, daar sta ik ook zeker voor open.”

Waar voor soort hoofdtrainer gaat Gert-Peter de Gunst zijn?

“Ik sta in ieder geval voor aanvallend voetbal. Ik heb hier heel veel, heel goede trainers meegemaakt. Daaruit vorm je een soort van visie en idee van ‘hoe ik dat zou aanpakken’.” 

De Gunst werd in 2012 toegevoegd aan de technische staf naast hoofdtrainer Art Langeler en assistent Jaap Stam en was daarna de rechterhand van Ron Jans, John van ‘t Schip, Jaap Stam, John Stegeman en, de afgelopen maanden, van Bert Konterman.

Welke trainer, of welke periode, springt er voor jou uit? 

“Ik hoef natuurlijk niemand te vertellen wat Ron Jans hier gepresteerd heeft. Hoe hij dat deed, dat was wel heel bijzonder. De aandacht die hij gaf aan spelers en de band die hij met zijn spelers had, maakte dat ze voor hem meer deden dan voor een ander. Ze speelden voor hun trainer. Daar is Ron echt een meester in.”

“Dat eerste jaar met John van ‘t Schip en Dwight Lodeweges was voor mij ook één groot hoogtepunt. En dat zat met name in de manier waarop wij toen werkten. John was een romanticus en die dacht aanvallend, want zo is hij opgegroeid bij Ajax. Die had een manier van spelen en wat een ander deed, was niet zo belangrijk. Die gedachte spreekt mij enorm aan, uitgaan van jezelf en volop de aanval, met veel beweging. Wel open, maar altijd spektakel.

Dwight is natuurlijk niet voor niets de rechterhand geworden van Koeman bij Oranje. Die was zo goed in het tactische te trainen. Door heel simpele dingen te roepen en het voor spelers begrijpelijk te maken. Een fenomeen.”

De afgelopen twee seizoenen (en dan met name de periode John Stegeman) waren beduidend minder succesvol. Hoe kijk je daarop terug?

“Als je het hebt over dieptepunten; de afgelopen twee seizoenen vond ik niet prettig. Dat heeft heel veel energie gekost. Dat heeft met heel veel dingen te maken. Met resultaten, met kwaliteit van de spelersgroep en de verwachtingen die er zijn en naar buiten worden gebracht. Die niet reëel zijn. De hele negativiteit die er al bijna twee jaren is. John heeft een strijd gestreden die hij niet kon winnen. Dat was voor hem vreselijk. Hij had (bij Heracles) allang bewezen dat het een vakman is. Dat dit hier niet gelukt, is voor hem heel k*t. Het is gewoon niet geworden wat we er van verwacht hadden, maar dat heeft zeker niet alleen te maken met John.

Heeft dat ook te maken met de doelstelling van PEC om structureel in het linkerrijtje te gaan willen eindigen (met een uitschieter naar Europees voetbal)?

“Dat hangt dan wel boven je. De supporters zijn zo mee gegroeid met de club en die verwachten dingen die ze al gezien hebben. En als je daar dan als club in meegaat, terwijl dat eigenlijk niet realistisch is, dan voer je een aardige strijd.”

Na het ontslag van John van ‘t Schip, met wie hij naar eigen zeggen de beste klik had (ook buiten het veld), zat De Gunst één wedstrijd op de bank als eindverantwoordelijke.

Was je teleurgesteld dat je toen de kans niet kreeg als hoofdtrainer?

“Op dat moment begreep ik wel dat ze kozen voor Jaap. Er was toen heel veel reuring. Toen had ik dat niet zozeer. Ik heb dat dit seizoen wel gehad. Het had nu moeten gebeuren, maar die kans heb ik niet gekregen. En dat is een hard gelag. Zo voel ik dat wel.”

Begrijp je de keuze wel?

“Er zijn clubs die durven de stap te zetten door mensen van binnenuit voor een groep te zetten. Omdat ze daar vertrouwen in hebben. En er zijn clubs die gaan voor namen, en het bekende in het voetbal. Helaas voor mij zit ik bij zo’n club. Daar doe je niks aan. Het enige wat je kunt doen is je best doen en dat heb ik altijd gedaan. Intern word ik gewaardeerd. Door spelers, begeleiders, technische staf. Die bepalen niet, maar dat is voor mij net zo belangrijk en misschien nog wel belangrijker.”