Het gevoel laat Dani van der Steege allesbehalve in de steek
· leestijd 1 minuut SportAMATEURVOETBAL - Ook dit seizoen krijgt de rubriek Salverda Topscores Trofee weer wekelijks aandacht in De Swollenaer, op de website en op Facebook. De sluwe spitsen, de gehaaide goaltjesdieven en de mannen en de vrouwen die vaak een vinkje achter hun naam krijgen komen aan bod. En dat van alle Zwolse clubs. In aflevering 3 Dani van der Steege (22) van SVI.
(door Erik Riemens)
Zaterdag versloegen jullie WVF met grote cijfers. Hoe kijk je terug op de 6-1 zege?
“Op de een of andere manier waren we heel scherp en er echt op gebrand om te winnen. En dat bleek ook wel, wat na 18 minuten stonden we al met 3-0 voor. Ik maakte de 2-0 en 3-0, de eerste was een kopbal met een stuit, de tweede was een intikker na een voorzet van de achterlijn.”
Je staat nu op zeven treffers in drie duels. Hoe krijg je dat zo voor elkaar?
“Daar is niet echt één reden voor. Allereerst krijg ik veel meer speelminuten dan vorig seizoen. Toen speelde ik in de eindfase wel veel en maakte ik in de laatste vijf duels zeven doelpunten.”
“Dit seizoen hebben we onder leiding van de nieuwe trainer (Dick Krommenhoek, ER) een spelopvatting dat we wat meer in de zestien meter komen en daar ligt toch wel mijn kracht als aanvaller.”
Want waar moet jij het dan van hebben?
“Ik ben wel de aanvaller van het laatste tikkie. Dat betekent dat je op het juiste moment op de juiste plek moet staan. Ik bekijk weleens beelden van mezelf en dan kan ik niet echt verklaren waarom ik op een bepaald moment juist die keuze maak. Dat doe ik echt op gevoel, het lijkt soms wel of ik op een natuurlijke manier naar zo’n situatie wordt toegetrokken. Verder ben ik een speler die echt bediend moet worden, ik passeer niet zomaar een mannetje of vijf en tot slot kan ik ook wel aardig koppen.”
Je bent sinds 2022 bij SVI, daar ben je ooit begonnen toch en toen?
“Klopt, als vierjarig jochie, ik heb er gespeeld tot mijn tiende en daarna kwam ik in de jeugd bij PEC Zwolle. Daar speelde ik vanaf de D’s tot en met de A’s. Ik zat in de lichting met onder andere Thomas van den Belt, Sepp van den Berg en Thomas Beelen, alleen kende ik veel blessureleed. Dat heb ik achter mij gelaten in de zin van dat ik ondanks die blessures toch goed terugkijk op mijn tijd bij PEC.”
“Voor mijn verdere herstel ben ik toen naar WVF gegaan, waar mijn vader trainer was. Vorig jaar koos ik voor SVI, omdat dat toen een stapje hogerop was en samen voetballen bij SVI met mijn broertje Nick maakte het wel af zeg maar.”
Tot slot, hoe bekend ben je met de Salverda Topscorers Trofee?
“Heel bekend, ik volg het echt. Het heeft wel wat als je op woensdag je naam in de krant ziet staan. Helemaal nu ik bovenaan sta, ha, ha.”
