Open brief
· leestijd 1 minuut ColumnAan de directie van PEC Zwolle
Dag Xander Czaikowski, vanaf mijn vaste zitplaats op de Fred Patricktribune slaak ik een noodkreet. Onrust en ongemak voeren steeds meer de boventoon in ons stadion. Dat doet niemand goed. De club niet, de supporters niet. Het voetbal is niet best, maar vooral supportersgeweld trekt zijn spoor.
Mijn vrienden en ik kletsen graag over voetbal. PEC is de basis voor onze vriendschap. Steeds nadrukkelijker gaan onze verhalen over rellen, vuurwerkhonden, zwarte hoodies en bivakmutsen. En over angst. Ons gevoel van veiligheid is in het geding.
Ongewild sluipt dat de laatste weken onze gesprekken binnen. We bezoeken ook alle uitwedstrijden, maar wat we zagen gebeuren in Almelo maakte ons mismoedig. Idioten die rotzooi trapten, omdat ‘ze werden uitgedaagd door Heracles-’supporters’. Het duurde te lang voordat we vertrokken. Ons chagrijn over de onnodige nederlaag bracht ons humeur tot ver onder het vriespunt. Waar je normaal energie krijgt van een voetbalwedstrijd gedroegen we ons nu als kniesoren en mopperpotten. Bah!
Dan die angst. Onze gesprekken verlammen door langzaam werkend angstgif. Ze worden minder leuk. We zijn bang dat ons voetbalplezier wordt afgenomen. Er hangt een zwaard van Damocles boven ons hoofd.
Niets vermoedend sloften we de laatste thuiswedstrijd tegen Feyenoord naar de uitgang. Na afloop liepen we buiten tegen de ruggen van ME’ers aan. Ze waren ‘in gesprek’ met boze PECaanhangers. Later begrepen we dat het goed mis was geweest op de Noordtribune. Ik hoef je er niets over te vertellen Xander. Je weet er veel meer van.
Wat je niet weet is hoe het angstzweet van 2500 supporters ruikt, die zich als ratten in de val voelden. Wat je niet kent is de paniek in de ogen toen we achter en langs het peloton ME’ers moesten. Die onbedaarlijke angst om in een op hol geslagen horde terecht te komen.
Wat je ook niet echt weet is dat angst rare dingen doet met mensen. Ik heb je in een podcast allerlei feiten horen benoemen Xander. Je vond het ‘erg vervelend’ voor die supporters. Ik hoorde geen enkele empathie of betrokkenheid. Je denkt vanaf het bestuurlijke pluche in protocollen en beleidslijnen. Verplaats je eens in ons. Wij zien en voelen dat PEC Zwolle niet meer de baas is in eigen stadion. We voelen ons door de directie, door jou in de steek gelaten. Pak nu door Xander. Laat angst niet mee regeren. Wees een baas, geen angsthaas.
Anton Cramer
