Anouk van Vilsteren heeft echte verenigingsgevoel bij Berkum
· leestijd 1 minuut SportAMATEURVOETBAL - Ook dit seizoen krijgt de rubriek Salverda Topscorers Trofee weer wekelijks aandacht in De Swollenaer, op de website en op Facebook. De sluwe spitsen, de gehaaide goaltjesdieven en de mannen en de vrouwen die vaak een vinkje achter hun naam krijgen komen aan bod. En dat van alle Zwolse clubs. In aflevering 22, Anouk van Vilsteren (28) van Berkum.
(door Erik Riemens)
Jullie staan in de hoofdklasse na de promotie aan de onderkant van de middenmoot. Tevreden mee?
“Dat is eigenlijk best jammer, want aan het begin van het seizoen stonden we hoger. We hebben veel blessures en moeten het doen met een krappe selectie en met aanvulling vanuit de jeugd. Ik denk wel als we iedereen fit hebben, we bovenin in die middenmoot kunnen eindigen.”
Tegen Be Quick’28 verloren jullie twee keer (2-4 en 0-1). Hoe kijk je terug op die derby’s?
“Dat zijn natuurlijk wel speciale wedstijden, waarbij iedereen extra gretig is. Over het algemeen hebben zij een bredere selectie en zijn ze beter, al hadden wij in de laatste wedstrijd wel gelijk kunnen spelen. In het eerste duel scoorde ik zelfs nog met een kopbal. Wel bijzonder, omdat ik best wel klein ben, ha, ha.”
Je hebt van 2012 tot 2017 bij PEC Zwolle gevoetbald, maar hoe is het allemaal begonnen?
“Ik kom uit Mastenbroek en samen met mijn tweelingzus Lieke begon ik in de E-tjes bij vv ‘s Heerenbroek. Eerst bij de jongens en later ook bij de dames. We speelden iedere zaterdag twee wedstrijden. Toen we bij de KNVB kwamen, kregen we het advies om hogerop te gaan voetballen, dat werd CSV’28. Daar speelden we tot de B’s op divisieniveau. Ik stapte over naar Jong PEC Zwolle. Na een seizoen ging ik naar het eerste om uiteindelijk in 2017 naar Berkum te gaan.”
Waarom zei je het betaald voetbal toen vaarwel?
“Lieke ging in 2016 naar IJVV en later naar Berkum en ik wilde graag samen met haar voetballen. Ook zat ik bij PEC Zwolle het laatste seizoen veel op de bank en was ik bezig met een maatschappelijke carrière, ik ben verpleegkundige in het Isala ziekenhuis. Toen ik stopte belde Heerenveen nog, maar ik wist van mezelf dat ik niet meer goed genoeg was voor de eredivisie. Dat was prima en ik heb er geen spijt van. Ik vind dat ik alles eruit heb gehaald wat erin zat.”
Wat brengt jou de voetbaltoekomst?
“Ik heb het bij Berkum heel erg naar mijn zin, hier heb je nog dat echte verenigingsgevoel. Ook ben ik drie keer gepromoveerd en scoorde ik dit seizoen vijf keer. Alleen de combinatie met mijn werk wordt steeds lastiger. Voetballen op dit niveau is heel prestatiegericht. Ook ben ik er 1,5 jaar uit geweest met een kruisbandblessure. De kans is aanwezig dat ik stop en af en toe ga zaalvoetballen bij Berkum. Dat lijkt mij superleuk.”
