Wilco Voulon: ‘Deelnemers aan Nepalreis hebben allen een topprestatie geleverd’

(door Erik-Jan Berends)ZWOLLE – De 23 deelnemers aan de Nepalreis van de Zwolse stichting Autisme Sportief zijn dinsdag gezond en wel teruggekeerd. Bijna allen bereikten Mount Everest basecamp, elf deelnemers voltooiden de Tenzing Hillary marathon.“Alle 23 hebben een topprestatie geleverd, zelfs de Nepalese bevolking toonde respect voor ons”, kijkt organisator Wilco Voulon tevreden terug. Nadat hij zelf met twee vrienden vorig jaar de tocht naar Mount Everest basecamp maakte, besloot hij hetzelfde te gaan doen met een groep. “Door met 23 mensen naar het meest onherbergzame gebied van de wereld te gaan, heb ik mijn kop wel ver boven het maaiveld uitgestoken. Dan kan je alleen maar heel blij zijn dat je met die hele groep weer goed terugkeert.” Dat was het eerste doel van Voulon, die daarnaast heel graag de reisgroep wilde laten kennismaken met de warmte en liefde van Nepal. Verder heeft de reis een donatie van 13.000 dollar in training en opleiding voor het Autisme Care Project in Kathmandu opgeleverd en de gewenste ‘exposure’ voor de Zwolse stichting.De deelnemers zijn enthousiast over de mooie, maar pittige reis. Drie en een halve week trokken ze met elkaar op. “Als je op dit pareltje van de aardkloot mag lopen, voel je je piepklein”, zegt Eddie Sevink. “Het waren lange dagen met vroeg opstaan. Maar de omgeving is adembenemend. Na dag drie voelde ik niet meer dat ik een rugzak op had”, aldus Lynsey Dikmans. “Het eerste gedeelte van de reis kenmerkt zich vooral door de zwaarte en het mooie landschap”, vervolgt Cain Burgman, die als jongste en met een achillespeesontsteking de tocht voltooide. Twee dagen na aankomst in Nederland zitten alle drie nog vol van de bijzondere ervaring van de trekking die ‘begint in de jungle en eindigt op de maan’. Maar meer nog verhalen de deelnemers van de bijzondere groepservaring en de ontmoetingen met Nepalezen. “De mentaliteit en de sfeer van de mensen is niet veranderd”, vertelt Sevink, die het land zes jaar geleden ook bezocht. Ter illustratie vertelt Voulon de situatie tijdens een heftige onweersbui, waarbij de groep in een schuurtje belandt. “Alle deelnemers waren tot op het bot nat. Van de bewoonster kregen we allemaal een kop thee met zout, suiker was te duur, dat had ze niet. We gaven haar voor haar hulp omgerekend 18,76 euro, zoveel geld had ze nog nooit bij elkaar gezien. Dit bezoek was een cadeautje. Zo geweldig om te zien dat mensen die niets hebben, toch kunnen delen.”Burgman: “Tijdens deze reis heb je als groep heel veel aan elkaar. Je deelt emoties en bouwt een band met elkaar op.” Sevink vult aan dat onderweg de normen vervagen. “Alles wordt op een gegeven moment gedeeld. Iedere deelnemer is tijdens de trekking een ui, er gaat steeds een schilletje af en 23 kwetsbare deelnemers blijven over.” Ook Dikmans heeft veel steun ondervonden. “Zeker als je het even niet meer zag zitten.” “De trip brengt je inderdaad heel dicht bij jezelf”, bevestigt Voulon. “Het is in lijn met wat we in onze stichting doen: werken aan angst, een positief zelfbeeld en succeservaring.” Van de 23 deelnemers bereikten 22 Mount Everest basecamp, één moest met een ontsteking aan de luchtwegen haar poging staken. Terugkijkend is Voulon tevreden over hoe de reis is verlopen. “Volgend jaar gaan we weer. Zaken die goed lopen, waaronder de samenwerking met de Nepalese organisatie zetten we voort. In de voorselectie van de deelnemers zullen we voor volgend jaar wat anders te werk gaan. We verlangen dan meer teamgevoel en de deelnemers vragen we de maatschappelijke doelstelling van stichting Autisme Sportief uit te dragen.”Foto: Stichting Autisme Sportief