Geen stress maar een tumor
· leestijd 1 minuut PartnerbijdragesZWOLLE (JPZ) - De lichamelijke klachten van een veertienjarig patit die een Zwolse huisarts in juni 2007 vaststelde, werden door hem afgedaan als stress. Die diagnose werd maanden volgehouden.
In telefoontjes van de steeds ongeruster wordende moeder naar de Huisartsenpost (HAP) en de praktijk van de huisarts bleef dat woord boven haar dossier zweven.
Huisarts en HAP vonden nadere onderzoeken niet nodig, laat staan dat de huisarts zelf eens bij het meisje thuis ging kijken. Haar toestand verslechterde met de week. Het kind kon op een gegeven moment niet meer lopen van de pijn, had incontinentieklachten, een opgezette buik en rug, een dik been en kon amper eten en slikken. Toch klonk steeds in alle toonaarden: ''Het gaat wel weer over. U hoeft zich nergens druk over te maken.''
Toen de huisarts moeder en kind eindelijk 'toestond' om eind augustus langs te komen, schrok hij zich kapot. ''Ik zag een heel ziek meisje.'' De arts stuurde haar naar de kinderarts, die ogenblikkelijk naar Groningen verwees. Daar werd een forse kiemceltumor in de buik gevonden. Er waren uitzaaiingen in haar hele lichaam.
Het Regionaal Tuchtcollege in Zwolle behandelde vrijdag de klacht van de familie, die de huisarts een onvoldoende en onjuiste diagnostiek en te late doorverwijzing verwijt.
Ook na terugkomst van de behandeling in Groningen, een half jaar later, liet de huisarts afweten.
Hij maakte in eerste instantie zijn excuses, zei dat hij fout was geweest en bracht als cadeautje een tijdschrift voor het meisje mee. Hij beloofde dat hij zich zou inzetten voor het revalidatieproces, maar liet opnieuw niets meer van zich horen toen de familie hem aansprakelijk stelde voor de opgelopen schade. ''Ik klapte dicht'', gaf hij vrijdag als reden. Tot midden vorige week reageerde hij niet op de aansprakelijkstelling en reageerde ook niet op het verzoek van het Tuchtcollege om een verweerschrift in te dienen.
Uitspraak is op 14 april.
