Snelle elektrische rolstoel als impuls voor de gouden band baasje en hond

ZWOLLE - “Als een ander je op het veld los moet duwen is de gein er af. Dan verandert ontspanning in frustratie.” Aan het woord is Yvonne Dozeman die, voordat het seizoen para agility weer losbarst met in september het WK, een nieuwe elektrische rolstoel wil hebben.Om die reden is de Zwolse een actie begonnen om sponsoren te werven. “Ik wil er in elk geval alles aan hebben gedaan”, zegt ze vastberaden. Vijftienduizend euroLiefst vijftienduizend euro kost de rolstoel, die haar op gelijke hoogte kan brengen met de grootste concurrenten in de sport waarbij je zo snel mogelijk jouw hond over een parcours met hindernissen moet dirigeren. Nu is het nog zo dat haar opgevoerde elektrische rolstoel een maximum snelheid heeft die zes kilometer per uur lager ligt. Zo bezien is het eigenlijk wonderbaarlijk dat ze tijdens het laatste WK in Hongarije een bronzen plak pakte. Ik denk dat mijn band met Yunha (de hond waarmee ze deelnam aan het WK en die samen met haar andere hond Kailey een trouwe metgezel is red.) dan toch doorslaggevend is geweest. Bij deze sport draait het net zo goed om de vertrouwensband met je hond.” MuurvastEen gebrek aan snelheid is volgens Dozeman nog tot daar aan toe. Vervelender is echter de combinatie van een gebrek aan vermogen en overdwars gedraaide voorwielen, die er soms toe leidt dat ze muurvast komt te staan op een veldje. “Een WK wordt altijd indoor gehouden, maar op trainingen heb ik daar echt last van. De sportrolstoel die ik op het oog heb, heeft ook de aandrijving op de achterwielen, maar de voorwieltjes kun je wel elektrisch besturen, zodat ze niet dwars komen te staan. Vijftienduizend euro is inderdaad een heleboel geld voor iemand die gewoon wil kunnen sporten.” Voor de Zwolse is het echter van groot belang. “Yunha haalt mij uit een isolement. Dankzij die hond ontmoet ik nieuwe mensen op wedstrijden en ook in het dagelijks leven zorgt een hond voor aanspraak en contact. Sommige mensen zijn de hele dag druk en moeten als ze thuis zijn nog met de hond uit. Bij mij is dat eigenlijk precies andersom. Ik kan eruit omdat ik die hond heb.” Daarnaast vindt Dozeman het prachtig om een hond iets te leren en dat leidt voor haarzelf af en toe tot nieuwe inzichten. “De sport is niet alleen zwaar voor honden. Ze moeten ook heel behendig zijn. Ik heb Yunha wendbaarder gemaakt door een ladder op de grond te leggen en de hond daarover heen te laten lopen. Op die manier leren ze om eveneens hun achterpoten te gebruiken. Veel honden schijnen zich namelijk niet eens van bewust te zijn dat ze vier poten hebben. Door het tikken van hun nagels op de trapsporten worden ze zich daarvan gewaar. Iets wat ik eerst ook niet wist.” CategorieDe sport agility wordt zowel door mobiele als mindervaliden beoefend. Deze laatste groep bestaat weer uit verschillende categorieën mensen die slecht ter been zijn alsook een groep die in een rolstoel zit. Het zijn juist de ‘gewone sporters’ die vaak wel een sponsor kunnen vinden om kleding en een reis te bekostigen. Dozeman: “Vaak zie je dat mensen met een beperking daar wat meer voor moeten doen omdat in de beeldvorming van velen je snel moet kunnen bewegen om het etiket sporter mee te krijgen.” Niettemin heeft een hondensportsportschool in Rotterdam al toegezegd haar te willen steunen en is de eerste donatie in het kader van een net opgezette ‘Facebook-actie’ ook al binnen. Dozeman hoopt op een mooi vervolg op deze goede start en misschien is er wel een bedrijf dat zijn naam aan haar wil verbinden. Wie de sportster uit Zwolle-Zuid een duwtje in de rug wil geven, kan daarvoor terecht op haar website: www.agility-onwheels.nl.