‘Geel’ en ‘blauw’ zetten Landstede Sportcentrum in vuur en vlam
· leestijd 1 minuut Sport(door Mark de Rooij)
ZWOLLE - Het is maar goed dat basketbal een binnensport is. De orkaan aan geluid die de supporters van Zwolle en Groningen zondagmiddag samen produceren zou zomaar eens de wettelijk toegestane hoeveelheid decibellen voor evenementen kunnen overtreden.
En een evenement is het, de derde wedstrijd in de finale om de landstitel. Landstede Basketbal moet, na nederlagen in de eerste twee ontmoetingen, en levert. Het bezorgt de thuissupporters een onvergetelijke middag. Door de 74-68 overwinning in een wedstrijd om je vingers bij af te likken is de spanning terug in de ‘best-of-seven’. Reus onder de basket, Ricardo Glenn, wordt met 14 punten en 11 rebounds verkozen tot man van de wedstrijd. Tyson Hinz speelt met 23 punten en 7 rebounds ook een dijk van een partij. Maar het zijn niet de individuen die Landstede de zege bezorgen. Landstede staat deze middag op als team. Het pakt aanzienlijk meer rebounds dan Donar (47 om 36) en scoort meer uit turn-overs (22 om 13 punten). Na een 36-30 voorsprong bij rust loopt Landstede aan het begin van de tweede helft uit. De maximale voorsprong van elf punten (45-34) slinkt snel als Lance Jeter Donar bij de hand neemt. Nadat Landstede in de slotfase van het derde kwart drie keer de bal weggeeft, begint het zelfs met een achterstand aan het laatste kwart (51-52). Daarin golft het op en neer. Met nog ruim twee minuten te gaan wordt het 65-68. Een drietje van Jessey Voorn brengt Landstede langzij. Teammanager Jaap Treur geeft het thuispubliek nog een ‘zetje’ en als Jeter zich voor de verandering eens vastloopt op de Zwolse defensie kan Landstede scoren en vervolgens de tijd volspelen. Iets meer dan de helft van de 1500 toeschouwers kan zijn geluk niet op. De eerste landstitel in de historie behoort nog steeds tot de mogelijkheden.
Niet alleen binnen de lijnen is de strijd intens. Ook daarbuiten doen ‘geel’ (Landstede) en ‘blauw’ hun best elkaar af te troeven. De Donar-fans zijn iets in de minderheid, maar dat maken zij ruimschoots goed met een overschot aan trommels en vlaggen. En met een intensiteit die je maar zelden ziet. Het zorgt voor een heerlijke ambiance. Het zijn de wedstrijden waar je het ook als trainer voor doet, toch Herman van den Belt? “Ik heb genoten van de omstandigheden. Er was een prima basketbalsfeer. Dat begint er op te lijken.” In tegenstelling tot in de eerste twee duels zag Van den Belt weer een onverzettelijk Landstede. “We hebben laten zien waar we van gemaakt zijn. We hebben geknokt, gerebound en we zijn zuinig op de bal geweest. Dit moeten we meenemen naar de volgende wedstrijd. Die moeten we ook winnen. Zo simpel is het.”
