Een beetje kwaad
· leestijd 1 minuut ColumnHoewel ik best optimistisch van aard ben, merk ik dat mijn verontwaardiging over hoe zaken kunnen lopen steeds groter wordt. Ik hoorde afgelopen week op de radio dat supermarkten met de vakbonden in de clinch liggen.
De vakbonden eisen 10% loonsverhoging voor de supermarktmedewerkers en zijn hierover in onderhandeling met de werkgevers. Om die discussie tactisch te stoppen hebben de supermarkten een loonsverhoging van 5% gegeven. Dat voelt voor mij toch als een soort zoethoudertje voor de medewerkers. Als ik naar het afgelopen jaar kijk, dan heb ik door corona meer gekocht in de supermarkt. En ik denk met mij nog vele anderen. De winsten zijn ongekend hoog voor de supermarkten. Waarom zou je de medewerkers, die het geld voor het bedrijf verdienen, dan niet een graantje mee laten pikken?
Ik snap die zuinigheid en hebberigheid echt niet. Een ander onderwerp waar ik me ontzettend over opwind, gaat over het bouwen van woningen. Ook de winsten op vastgoed en bouwontwikkelingen zijn gigantisch. Dat heeft te maken met het tekort aan woningen waardoor de prijzen skyhigh gaan. Afgelopen week kreeg ik een signaal dat enkelen bezwaar maken tegen het feit dat ik wil dat er betaalbaar gebouwd moet worden. Daardoor zou het verdienmodel van een ontwikkeling onder druk komen te staan. In een stad met een gemiddelde inschrijftijd van tien jaar en het feit dat een koophuis voortaan rond de € 400.000,- kost, is dit best een gek bezwaar. Bouwen doen we namelijk wat mij betreft voor iedereen. Ondertussen worden wel speculatief plekken voor veel te hoge bedragen aangekocht.
En zijn het volgens hen de gemeenten die teveel eisen stellen aan duurzaamheid, betaalbaarheid en goede mobiliteit. Je kunt er ook voor kiezen om plekken voor een reële taxatieprijs te kopen en in plaats van 6% voor 5% winst te gaan. Dan verdien je nog steeds veel en draag je bij aan een fijne samenleving. Een win-win, toch? Helaas is het tegendeel waar en dat maakte mij de afgelopen week best een beetje kwaad.
