Afscheid
· leestijd 1 minuut Algemeen2020 stond in het teken van afscheid nemen van wat voor ons allemaal zo normaal leek, de knuffel met je ouders, grootouders of vrienden, het horecabezoek, het leven zonder mondkapje, etc. Voor mij staat deze column ook in het teken van afscheid nemen, omdat het mijn laatste ‘hoe blijf jij vitaal’ is voor De Peperbus. Sinds oktober 2017 schreef ik maandelijks met veel plezier over onderwerpen die in de breedste zin van het woord raken aan vitaliteit.
Mijn doel was om mensen te inspireren en in beweging te zetten op het gebied van vitaliteit. Of het nou om bewegen, voeding, loopbaan, balans, keuzes maken, mindset, leren, ontwikkelen of … gaat. Vanuit uitgever DPG media worden er per februari andere keuzes gemaakt, wat vraagt om een meer lokale insteek van de column. Dat respecteer ik, maar zelf behoud ik me liever het recht voor de vrijheid te hebben waar ik, met betrekking tot het thema, over schrijf. Bovendien voelde ik dat ik toe was aan iets nieuws. Ik blijf columns of blogs schrijven, over meer thema’s dan alleen vitaliteit. Die kun je vinden op mijn website en zal ik posten op linkedin. En wellicht keer ik met iets anders terug in de Peperbus.
Als afscheid wil ik graag een inzicht met jullie delen. In mijn vakantie las ik het boek ‘Werk heeft het gebouw verlaten’. Over hoe corona ons in een collectieve cultuurshock stortte en wat de impact hiervan is op ons werkende leven. De schrijfster, Jitske Kramer, benadert het antropologisch en dat betekent dat je de tijd mag nemen het onbekende te doorleven, door stil te staan bij wat gebeurtenissen als corona en de maatregelen met je doen. Het betekent het vreemde proberen te doorvoelen, zonder dat je eigen mening er voortdurend doorheen dendert.
En dat is, zo geeft ze zelf aan, niet altijd even makkelijk. “Een oordeel mag je hebben, maar moet je wel kunnen uitstellen om antropologisch te kunnen kijken. Door je interpretaties los te koppelen van je observaties kun je buiten je eigen kaders kijken en voelen. In plaats van te denken ‘wat belachelijk dat het zo moet’ vraag je je af; ‘wat maakt dat ik hierdoor zo geraakt ben’, ‘wat is er dan zo belangrijk voor me’.”
Voor mij is dat bijvoorbeeld vrijheid; dus irritaties dat ik dat winkelmandje moet pakken of dat mondkapje op moet. Oordeelsvrij kijken vraagt werkelijk luisteren, vanuit het willen begrijpen en doorvoelen van de ander. Vanuit de bereidheid geraakt te worden en de wil om je eigen mening bij te stellen. En door oude en nieuwe gebruiken tegen het licht te houden, kunnen we nieuwe keuzes maken.
Voor mij een verhelderend boek met veel inzichten en tips hoe om te gaan qua werk in deze fase. En te realiseren dat het oude normaal nooit meer terugkomt, want wij zijn allemaal veranderd. Het gaat om de wijsheid van oud en nieuw verbinden.
Ik bedank eindredacteur Joop de Haan van de Peperbus voor de fijne samenwerking en mijn lezers voor hun positieve reacties op mijn columns. Wie weet tot ziens, hier, op mijn website, linkedin of…. Voor 2021 wens ik iedereen meer lucht en perspectief.
Met vitale groet,
Heidy Bolwijn, Natuurlijke Kracht
