Van koordirigent naar uitvaartbegeleider
· leestijd 1 minuut AlgemeenZwolle - “Zingen tijdens een afscheid werkt helend. Een levende, zingende stem doet wat met de energie in de ruimte” vertelt Ronald uit Zwolle enthousiast. “Ook tijdens een afscheidsviering speel ik piano of zing ik met een kleine delegatie uit mijn koor als de familie dat wil”. Ronald is nog niet zo lang uitvaartbegeleider, maar weet wel precies waar hij voor staat en hoe hij werken wil. Door corona werd hij gedwongen om zich open te stellen en verder te kijken dan zijn werk als koordirigent en zangdocent.
(door Esther Mostert)
“Door een privé ervaring rolde ik eigenlijk zo het vak van uitvaartbegeleider in. Het is een jas die me past. Ik zit in de rol van uitvaartbegeleider op mijn plek. Dit is wat ik wil en waar ik goed in ben”.
Ronald Visser (62) zag zijn werk in de zang-business als een pudding in elkaar zakken door corona. Toch raakte hij daarvan niet meteen in paniek. Hij is als zzp’er wel wat gewend en heeft in zijn leven voor hetere vuren gestaan. “Ik ben uitermate positief. Ik denk in kansen en mogelijkheden”, vertelt Ronald als ik hem vraag naar de omslag van koordirigent naar uitvaartbegeleider. “In mijn leven probeer ik te volgen wat zich aandient”.
In mei is Ronald gevraagd om de uitvaart van een goede vriendin te verzorgen, toen heeft hij de eerste stappen op het gebied van de uitvaartverzorging gezet. “Op dat moment kwamen de juiste mensen op mijn pad; zoals uitvaartondernemer Bas de Weerd uit Wijhe, met wie ik veel samenwerk en van wie ik het vak heb geleerd”. Inmiddels heeft Ronald zijn eigen uitvaartonderneming opgezet, Taraneh Uitvaartzorg. “Taraneh betekent melodie. Dat vond ik een passende naam, want ik neem een stukje van mezelf in de begeleiding mee. Muziek is belangrijk voor mij”.
Naast de professionele begeleiding neemt hij zijn kennis en kunde over de kracht van muziek mee in zijn rol als uitvaartbegeleider. “Ik kom als mens bij de familie binnen, om ze bij te staan bij het regelen van de uitvaart”. In zijn werk past Ronald zich aan naar de wensen van de familie. Zo heeft hij tijdens een bezoek ook al eens staan zingen voor een overleden mevrouw. “Samen met haar dochter, omdat ze dat zo fijn vond”.
Niks is Ronald te gek, hij wil het ook graag anders doen. Hierin neemt hij zijn levenservaring en visie op het leven mee. “Ik ben religieus in die zin dat ik alles vanuit de tradities omarm. Ik spreek de taal van elke gelovige, want wij mensen zijn gelijk”. Ook heeft Ronald begrip voor de verschillen in de manier waarop mensen rouwen. “Door de manier waarop ik werk is het voor mensen niet erg om emotioneel te zijn”.
Ronald maakt emoties gewoon en haalt het ongemak weg. Dat is de manier waarop hij nabestaanden benaderd. Ronald zegt: “Als ik in de week van afscheid naast de mensen sta hoop ik dat ze iets in zichzelf heel kunnen maken, zodat ze daarna door kunnen leven zonder die bijzondere persoon. Dat is de basisgedachte die achter mijn manier van werken ligt”.
