Reijnders in voetspoor vader

Het gaat hard met Eliano Reijnders. De afgelopen weken waren voor de middenvelder al een aaneenschakeling van ‘mooie momenten’ en daar kwam er zaterdag weer een bij. Tegen Willem II stond hij voor het eerst in het basiselftal. “Uiteindelijk wil ik natuurlijk een vaste basisspeler worden.”

(door Erwin Dijk)

Het was een kale verjaardag voor Eliano Reijnders. De middenvelder werd vrijdag 20 jaar, maar een groot feest zat er vanwege de coronamaatregelen niet in. Toch viel er in huize Reijnders genoeg te vieren de afgelopen weken. Ruim een maand na zijn eredivisiedebuut met een invalbeurt in de thuiswedstrijd tegen Feyenoord (0-2) volgde afgelopen woensdag zijn eerste doelpunt tegen RKC Waalwijk. Zijn doeltreffende uithaal vanaf een meter of twaalf was net niet genoeg voor de overwinning (1-1). “Mijn debuut was een heel mooi moment. Het was een droom die uitkomt om voor het eerste elftal van PEC Zwolle te spelen. Zeker omdat mijn vader hier vroeger gespeeld heeft. Toen mochten er nog fans in het stadion komen, dus dat was fijn. Ook mijn eerste doelpunt was een moment om nooit te vergeten. Wel heel jammer dat we vlak voor tijd nog een doelpunt tegen kregen.”

De jonge voetballer noemt hem zelf al, de band met zijn vader loopt als een rode draad door het gesprek. Martin Reijnders speelde in de jaren negentig meer dan tweehonderd wedstrijden voor de Zwollenaren. De publiekslieveling was – zeker op goede dagen – een plaag voor menig verdediger in de eerste divisie. Na zijn vertrek speelde hij in de Verenigde Staten, Finland en bij Veendam, om zijn carrière uiteindelijk in 2009 bij FC Zwolle af te sluiten. Eliano, die geboren werd in Finland, maakte de laatste fase van zijn vaders’ loopbaan bewust mee. “Ik heb heel veel van hem geleerd. We voetbalden vaak samen en hij had zelf een voetbalschool, dus daar ging ik samen met m’n broer naar toe.”

Met zijn broer Tijjani is meteen ook een andere belangrijke figuur in het leven van Eliano genoemd. Hij maakte enkele jaren geleden de overstap van PEC Zwolle naar AZ, maar ondanks hun leeftijdsverschil van ruim 2 jaar verliep hun voetballeven lange tijd grotendeels volgens dezelfde lijnen. Zo kwamen ze beiden al op jonge leeftijd in de jeugdopleiding van FC Twente terecht. “Zwolle wilde mij toen ook wel hebben, maar Twente was in die jaren een topclub. Dan is de keuze snel gemaakt. Ik heb er vier jaar gespeeld en er een hele goede, leerzame tijd gehad.”

Pittig was het wel, laat Reijnders weten. “Ik werd elke dag om zes uur ’s ochtends met een busje opgehaald en was om half acht ’s avonds weer thuis. Al dat reizen, daar word je wel moe van.” Het was een van de redenen dat het duo in 2015 koos voor de club uit hun thuisstad. Dat PEC geen vergoeding aan Twente kon betalen en ze daarom eerst een jaar bij de amateurs van CSV’28 moesten spelen, namen de twee op de koop toe.

De gebroeders Reijnders leken allebei richting de hoofdmacht op te stomen, totdat Tijjani een andere afslag nam. Een half jaar voordat Eliano begin 2018 zijn eerste contract in Zwolle tekende, had zijn broer de overstap naar AZ gemaakt. Reijnders neemt het hem niet kwalijk. “Nee, natuurlijk niet. Ik ben hartstikke trots op hem. Hij is toch wel mijn voorbeeld. Natuurlijk was het mooi geweest om samen in het eerste van PEC te voetballen, maar het is ook leuk om tegen elkaar te spelen.” Dat gebeurde enkele weken geleden, toen PEC op bezoek ging in Alkmaar. “We mochten allebei invallen, ik een paar minuten eerder dan hij. We hadden er allebei naartoe gewerkt om op het hoogste niveau in Nederland te spelen en nu is het gelukt. Daar zijn we trots op en het is ook mooi voor onze familie.”

Ondanks zijn prima seizoensstart met vijf invalbeurten op rij en zaterdag dus zijn eerste basisoptreden, rekent Reijnders zich nog niet rijk. “Ik weet dat ik nog veel moet leren. De trainer zegt bijvoorbeeld dat mijn rendement omhoog moet. Ik moet vaker iemand in scoringspositie brengen of zelf scoren. Dan is het wel lekker dat ik nu mijn eerste doelpunt gemaakt heb. Uiteindelijk wil ik een vaste basisspeler worden, maar daar heb ik voor mezelf geen termijn voor gesteld. Ik ben nog jong genoeg.”

Het zijn ontwikkelingen die ongetwijfeld nog vaak aan de keukentafel van huize Reijnders besproken worden. “Ik woon nog bij mijn ouders en bij ons gaat het eigenlijk elke dag wel over voetbal. En natuurlijk kijken we samen heel veel voetbal op televisie. Mijn moeder vindt het gelukkig alleen maar leuk. Eigenlijk is ze ook niet anders gewend.”