Column Van de tribune: Lichtpuntje
· leestijd 1 minuut AlgemeenHet leven wordt er niet vrolijker op. Lockdowns wisselen elkaar snel af, de zon laat afweten, er komt geen witte Kerst en PEC Zwolle bakt er geen oliebol van. Lockdowns zijn eindig, ooit gaat de zon weer schijnen en mijn vrouw bakt heerlijke oliebollen. Daar kun je je als mens aan vasthouden.
Of er nog hoop is voor PEC Zwolle? Voor dit seizoen heb ik die eigenlijk opgegeven en als deze supporter naar het elftal inclusief trainer kijkt, zie ik vooral berusting. Nog zestien wedstrijden liggen voor ons, maar zelden hikte ik zo tegen dit getal aan. Z e s t i e n wedstrijden en in ieder geval ook nog een wedstrijd voor de KNVB beker. Hoe kom ik die serie door?
Het kan nog, roept men vanuit de club. Zestien potjes voetbal kunnen in theorie 48 punten opleveren, terwijl we er nog zo’n dertig nodig hebben. Het kan en volgens de trainer die er de moed inhoudt. Hij is een bevoorrecht man. Hij meldt telkens dat er door de week héél goed is getraind. Wij zien daar niets van terug.
Wij staat voor de supporters die het al zo zwaar hebben. We mogen het stadion nog steeds niet in. Voor de tv in verwarmd huis is comfortabeler maar honderd keer minder leuk. Als je club dan pas op zes punten onderaan bungelt, mag je die honderd met tien vermenigvuldigen en heb je een duiding van de stemming onder de supporters.
Ik zie wederzijdse gelatenheid. Supporters, die op een enkeling na, berusten in de naderende degradatie. Zoonlief meldde mij in slaap te zijn gevallen tijdens de marteling tegen Twente.
Spelers ondergaan lijdzaam de ene vernedering na de andere. Ze zijn het kwijt. Ze spelen de bal naar de tegenstander, hebben moeite met het ingooien en het hoofdstuk corners nemen, moet volgens mij doordeweeks beter worden geoefend. Dat geldt voor bijna alle onderdelen van hun spel.
Als u dit leest is de winterstop begonnen. Gisteren is er nog een potje gespeeld. Het zal me verbazen als we drie punten mee naar Zwolle hebben genomen. Zestien wedstrijden te gaan. Nog 48 punten te verdelen. Tijd om te gaan zoeken naar de onderweg verloren overtuiging. En zorg voor een wonder. Geef ons supporters niet nog zo’n rampjaar. Of ik als supporter er echt nog in geloof? Mijn verstand zegt nee. Het lichtpuntje: ik heb weinig verstand van voetbal.
Anton Cramer
